3 tips voor de moeilijke eter

Moeilijke eters, je hebt ze in alle vormen en maten. Ik heb er eentje thuis zitten en ze is ontzettend schattig, maar wel een moeilijke eter.In dit artikel: 3 tips voor een moeilijke eter.

Inhoud verberg

1 3 tips voor de moeilijke eter

1.1 Blijf aanbieden

1.2 Maak er geen strijd van

1.3 Bied een buffet aan

2 Wat doe je beter niet?

3 Andere artikelen over een moeilijke eter

3 tips voor de moeilijke eter

Blijf aanbieden

Mijn dochter lust enkel twee soorten groenten en één soort fruit. Ze weigert vaak dingen te proeven die ze niet kent. De meeste maaltijden zijn een strijd, een strijd die mama soms verliest. Toch is dat geen reden tot paniek. Eten is een leerproces, dus ik blijf haar dingen aanbieden die ze niet lust. Mijn ervaring is dat ze dan leert proeven. Geef dus niet op.

Geduld loont. Bied je kind zo veel mogelijk voedingsmiddelen aan en hou dit systematisch vol. Sommige kinderen moeten wel tot 50 keer proeven voor ze gewend zijn aan de nieuwe smaak.

Ik merk ook dat Chloeé langzamerhand beter begint te eten.

Maak er geen strijd van

Zoals gezegd zijn de meeste maaltijden hier een strijd, maar ik gaf al lang geleden op om er een strijd van te maken. Het kwam de sfeer aan tafel niet ten goede en beter eten deed ze toch niet. Wij houden de sfeer daarom altijd ontspannen. We geven haar ook niet te eten vóór wij aan tafel gaan. We maken voor haar geen uitzondering. Ze moet ons zién eten; de zgn. voorbeeldfunctie quoi.

Bied een buffet aan

Ik bepaal wat, waar en wanneer er gegeten wordt. Chloé Grace (en Dominic, die absoluut geen moeilijke eter is) bepalen of ze eten en hoeveel. Ik zet daarom de kookpotten en pannen op tafel en that’s it. Dat heet gedeelde verantwoordelijkheid en is volgens diëtiste Vicky De Beule de basisregel om kinderen te leren eten.

“Het helpt wel om maaltijden in buffetvorm aan te bieden. Maak twee soorten groenten bijvoorbeeld. Zo kan je kind zelf kiezen. Bij kinderen die echt heel weinig lusten, is het goed om ook een mandje brood aan te bieden”. Overigens draagt dit bij aan het vergroten van de autonomie; je geeft de moeilijke eter het gevoel zelf te mogen beslissen.

Wat doe je beter niet?

Boos worden en straffen heb ik geprobeerd, maar het loonde niet. Chloé Grace at het wel op, maar ging het daarom niet lekkerder vinden. En het toetje koppelen aan het leeg eten van het bord, vond ik naderhand ook een minder goed idee. Groenten eten is géén lastige taak, die dient beloond te worden.

Stiekem extra groenten ergens in steken is iets wat vele ouders doen, maar volgens De Beule zou dat het vertrouwen van je kind schaden. Bovendien zou het maar eventjes kunnen dat je kind dan geen spaghettisaus meer gaat lusten, omdat je er wortels bij kieperde. Wij ondervonden dat met uien; iets wat ik graag als smaakmaker gebruik, maar door Chloé vakkundig overal wordt uitgepeuterd.

Beter is het dan om een wortel- of een ui 🙂 – naast het bord te leggen en de moeilijke eter in kwestie zelf te laten beslissen of hij/zij proeft en hoeveel ervan.

Bron: ‘Ik lust dat niet. Aan tafel met een moeilijke eter’. Vicky De Beule. Pelckmans. 192 blz.