‘Help, mijn dochter is een een picky eter/kieskeurige eter’

Een picky eter in huis hebben, betekent dat je kind kieskeurig is.

Kieskeurige eters halen hun neus op voor bepaalde voedingsmiddelen.

Ze eten het ene, maar weigeren pertinent het andere. Sommige kinderen overleven op wortelen en koekjes, terwijl anderen zweren bij een koolhydratendieet: pasta, rijst of aardappelen.

Help, mijn dochter is een kieskeurige eter

Mijn dochter van drie is zo’n moeilijke eter. Spaghetti bolognaise lust ze niet, want er zitten tomaten in. En champignons. En groentjes. Die komen uit de grond en dat is verdacht.

Nog een no no is kaas, dus vallen af: toast met kaas, pasta met kaas, ovenschotels met een laagje kaas en boterhammen met kaas.

De ene keer moet ze der groenten wel, de andere keer niet. Bloemkool kan best, terwijl worteltjes, erwten en prinsessenbonen gene spek voor haar bek is. Die worden gewoon weer uitgespuwd.

Fruit is ook geen onverdeeld succes: van mandarijnen gaat ze kokhalzen, want ‘er zitten pitten in’ en peren, dat eten alleen konijnen. En rare mensen.

Elke avond is het er er op of er onder voor Chloé Grace: doet ze het of doet het niet?

Al eet ze de laatste tijd geregeld(er) haar bord leeg – er zijn tijden geweest dat de juffrouw letterlijk haar hoofd er naast legde – is het telkens afwachten of de prinses with us is of niet.

Wat is de oorzaak van een moeilijke eter?

In 2015 bleek uit een review van allerhande studies (voornamelijk uit de jaren ’90) dat moeilijke eters gelinkt werden aan wel honderden verschillende oorzaken. Persoonlijkheidskenmerken van het kind, ouderlijke controle tijdens de maaltijden, sociale invloeden of maternale eetgewoontes tijdens de zwangerschap. En de meest nuchtere studies concludeerden- je kind is nu eenmaal een kind.

Een kind is nou eenmaal een kind

Je gaat als ouder beter niet voorbij aan het feit dat kinderen zelden uitblinken in het verorberen van maaltijden.

Een baby wordt namelijk neofoob geboren: er is een natuurlijke tegenzin tegen nieuwe smaken en deze moeten worden aangeleerd.

Over het algemeen geldt dat je je beter er niet al te druk in maakt, anders krijg je contraproductieve reacties van je kind – het legt er wellicht letterlijk zijn of haar hoofd bij neer.

Je brengt je ouderlijke angst over dan, zegt men in de psychologie.

Beter is zelf het goede voorbeeld te geven en positief te blijven als je hen eten geeft. Zelfs al haat je zelf witloof als de pest (hear hear), het is de lekkerste groente ever en nee, die kleur en die geur is niet iets waar mama’s haar op de armen recht van komt.

Kieskeurige eter en onder- of overgewicht

Wist je overigens dat onderzoeken geen verband kunnen aantonen tussen kieskeurige kinderen en kieskeurige volwassenen? Het lijkt er op dat picky eetgewoonten je niet per definitie blijven achtervolgen tot in de eeuwigheid, al zou er naar verluidt ook geen positieve correlatie bestaan tussen kieskeurige kinderen en obesitas op latere leeftijd (lees: wie niet alles lust als kind, is als grown up zelden te zwaar).

Anderzijds zou het maar eens eventjes kunnen dat extreem kieskeurige kinderen niet alle noodzakelijke voedingsingrediënten naar binnen krijgen. En dat is dan wel zorgelijk.

Je zou dan als een bezetene andere dingen gaan koken/oplepelen/verzinnen, niet?

Lief en begrijpelijk, maar lees eerst even de volgende tips, wil je niet voor altijd met een kieskeurige eter blijven zitten.

Mijn tips voor een kieskeurige eter

Geef je kind controle

Ik zei het al eerder in dit artikel over de tandarts. Als je kinderen controle geeft over hoe het één en ander verloopt tijdens een tandartsbezoek, overwinnen zij hun angst voor de man in de witte jas. Door hen te laten kiezen waar ze gaan zitten bijvoorbeeld (in de tandartsstoel of op papa’s schoot).

Omdat angst een zelfde grote rol kan spelen bij het niet willen eten, is het (gedeeltelijk) overlaten van de controle aan je weerspannige kind een middel om die angst te counteren.

Bijvoorbeeld: Vanachter de kookpotten, bepaal jij wat er gegeten wordt, maar zij kiezen hoeveel jij op hun bord schept.

Of nog: Ze mogen kiezen uit verschillende dingen die mama papa kan/wil maken (weliswaar telkens met groenten uit de grond).

Het is geen oorlog

Zelfs als je kind er zijn of haar hoofd bij neer legt, bewaar je bij voorkeur altijd je kalmte. Probeer de positieve vibe te vinden.

Onthoud dat dit een familiediner is en geen derde wereldoorlog. Er zijn ergere dingen en morgen is weer een nieuwe dag.

Hier krijg je alvast een heleboel tips om er op een positieve manier fruit en groenten in te meppen.

Verbied het niet – snoepgoed en dessertjes

Bekruipt jou ook het gevoel dat je fruit en groenten er niet in gemept krijgt bij je kind, maar dat hij of zij meteen opspringt als je een zak chip opentrekt?

Je zou voor minder zoete vieruurtjes of nagerechten verbieden. Want zei je eigen moeder niet “Als je je bloemkool niet opeet, krijg je geen toetje?”.

Nochtans geef je een toetje een positieve connotatie en de bloemkool een negatieve. Waardoor minderjarigen wel eens het gevoel zouden kunnen krijgen dat bloemkool nog slechter is dan het in werkelijkheid is. Koppel het toetje los van de groenten. En gebruik mijn andere tips om de picky eter te tackelen. Bijvoorbeeld: ze krijgen wel een dessertje als ze dat ene hapje viezigheid eten, dat ze zelf op hun bordje hebben geschept.

Leg de lat niet te hoog

Een kind moet aan een voedingsingrediënt wennen. Voedingsdeskundigen zijn het er over eens: dat wennen zou gemiddeld 12 keer in beslag nemen.

12 keer dat een kind blootgesteld moet worden aan iets wat ie niet moet. Blootstellen betekent niet per sé dat je het moet koken voor je kind. Kijken naar broccoli, voelen en ruiken aan witloof + er ’s aan likken is wat men onder blootstelling verstaat.

Wennen aan eten neemt dus tijd in beslag. Leg de lat niet al te hoog. Want als je té veel druk legt op je kind van in het begin, zou het wel eens kunnen dat de broccoli en de witloof heel snel in de ‘nooit meer van mijn leven’-doos terecht komt.

Verander de menu

Heel verleidelijk, hoor. Mijn dochter eet geen champignons maar wel spinaziepuree. Waarom dan niet elke avond spinaziepuree op tafel zetten?

Niet doen. Zelfs al zijn het groenten, elke dag de zelfde groenten eten is niet heel erg gezond, want behoorlijk onevenwichtig. Bovendien leert het je kind dat monotonie de norm is.

Wrong! Monotonie is niet de norm. Kinderen moeten leren beslissen in het leven en dus ook in hun eetgewoonten. Simple comme quoi.

Maar ga geen aparte potjes koken

Nog verleidelijker “want mama papa is toch aan het koken”. En je wil de demanding dochter toch geven wat ze nodig heeft of niet?

Think again, mom! Door apart te koken, ontneem je je kind de verantwoordelijkheid over zijn of haar gedrag.

Om over je gezinsbudget en de tijd die je kwijt bent niet te spreken.

Natuurlijk mag je kleine wel wat anders uit de koelkast nemen als het menu hem of haar niet zint: droog brood, ongezoete yoghurt of een handvol crackers. Wedden dat de gehaktschotel die jij je man klaar maakte plotseling wél een goede optie blijkt?

Heb jij ook een picky eter? Courage, zou ik zeggen.. Misschien heb jij nog tips? Ik hoor ze graag in de reacties.