Kapitein Winokio* is indiscreet en wil weten wat ik als kind graag had willen worden. Awel, mijn beste kapitein, heb je eventjes?
Ik ben een ram en nooit tevreden. Ik had als kind al een hoofd vol fantastische en wilde dromen en zou er geen enkele van waar maken. Ondertussen zijn we groot en bezadigder. Dit wilde ik vroeger ‘later’ worden en dit is het uiteindelijk geworden.
Het kind van dertien stielen en twaalf ongelukken
Schrijfster van horrorkortverhalen en zombie-epistels
Ik had niks tegen mijn klas en de klas had niks tegen mij, maar in eentje ervan gingen ze er allemaal aan op een gruwelijke, gesofisticeerde wijze – behalve de jongen, waar ik een crush op had. Dat niveau dus.
Ik was toen al weg van Stephen King’s kortverhalen en meende hetzelfde te kunnen doen. Deed enkele niet geheel onverdienstelijke pogingen voor het schoolkrantje en meestal eindigde mijn opdrachten voor Nederlands ook wel duister en met een open einde. Gelukkig waren al mijn leerkrachten Nederlands dol op me – zodat de vreemde plotwendingen in verhandelingen en essays met de mantel der liefde werden bedekt.
Ken je trouwens de urban legend van het meisje en de hond? Toen bestond het internet nog niet, zoals wij het vandaag kennen – dus dat was één van de verhalen waar ik de schoolkrantlezers de stuipen op het lijf joeg.
Voor de rest beperkte mijn schrijfambitie het tot onozele dagboeken en stiekeme briefjes naar mijn vriendinnen in de klas.
Prima ballerina
Dit was helemaal een slag in het water. Ik had namelijk weinig muzikaal gehoor, viel geregeld over mijn voeten en slaagde er in zelfs de meest eenvoudige combinaties helemaal te verknoeien. Toch kon ik met de nodige inspanning de grand ecart en de pied a la main en de pirouette. Helaas ging mijn balletcarrière ten onder aan mijn oeverloze ambitie – ik geloofde zo niet in de langzame opbouw ervan. Het ging me allemaal zoals met veel dingen te traag; achteraf denk ik dat de inzet me wat ontbrak.
Later zou ik trouwens iets meer talent blijken te hebben voor jazzdans en choreografie. Toch kijk ik tot op de dag van vandaag graag naar auditiefilmpjes van de Vaganova-academie bij wijze van ontspanning. Samen te vatten als de rest van mijn balletambitie – het slaat werkelijk nergens op.
Actrice
Als kind speelde ik toneel en naar verluidt deed ik dat niet onverdienstelijk. Het zat ons dan ook in de genen – deze madame was rechtstreekse familie van mijn overgrootmoeder.
Mogelijk had ik naar het ondertussen ter ziele gegane Studio Herman Teirlinck gegaan om auditie te doen. zelfs mijn conservatieve grootvader, voor wie succes alleen maar kon worden afgepast aan de stapel diploma’s die je behaalde, was helemaal gewonnen voor het idee. Zoals vele dromen stierf deze een stille dood, gewoon omdat ik volwassen werd.
Psychologe
Tijdens zo’n toneelopvoering moest ik een keer een patiënte spelen met een dissociatieve identiteitsstoornis. Ja, zo eentje als Sybil. ik had twee persoonlijkheden, geloof ik. Wij noemden dat overigens gewoon schizofreen**, dat bekte gemakkelijker.
Daardoor groeide mijn interesse in mentale afwijkingen en psychologie. Veel over gelezen toen en lange tijd gespeeld met het idee om klinische psychologie te gaan studeren – maar ik ben geen universiteitsmateriaal, ikke. Wel de hersenen misschien, niet het geduld.
Verpleegster
Nu moet je verpleegkùndige zeggen. Toen was je nog maar een verpleegster. Mijn coole tante is er zo eentje en waarschijnlijk speelde dat mee. Helaas kon ik toen al nauwelijks tegen bloed, laat staan dat ik niet krijsend iemands verband van diens wond zou trekken. Ik ben een watje in dat soort dingen.
Toch ben ik er ooit volle goede moed aan begonnen aan de studie Verpleegkunde. Haalde goede cijfers, maar stopte uiteindelijk omdat ik snel bored was in die tijd. Sja.
Wat ik nu ben en het gaat u tegenvallen, ze maat
Niks van dit alles.
Maar wel
Moeder, echtgenote, vriendin, beste vriendin, beste blogvriendin, facebookkortverhaalschrijfster, blogger, Netflixadept, filmkijker, TVcriticus, Belgische handtassenlover, bouillisaladeverslinder, afwasser, opruimer, LEGO blokjesverzamelaar, bedtimestory verteller, socialemediaspecialist, eenzame sokkenjager, urban gardener, vijvervissenvoederaar, vuilewasbijelkaargooier, horror- en sci filezer, weddingplanner, feestjesbouwer, brokkenpiloot, nicht, dochter en kleindochter, wandelaar, lenteliefhebber, keukenbeginner, patatjesliefhebber, rustzoeker, vrijbuitelaar, scherpe Tong, realist, nonconformist, ongelovige, meter, emotioNele, schuinparkeerder, spinnenbuitenzetter, voetenrieker, beestinbedgeloofik, natuurliefhebber, foodie, gierigaard, stiekeme stuiptrekker op Justin Bieber, opportunist, vintagelover, verledenvasthouder, denker, onhandigaard, vroege vogel, witloofhater, doordraver, ruimighartig, feitenfetisjist**, geschiedenisbetweter en warhoofd.
*Kapitein Winokio komt weer met een ontzettend leuk boek met 20 verrassende – traditionele én verzonnen – beroepen: boekentassencontroleur, krokodillentrainer of wolkenmaker. Stuk voor stuk beroepen bedacht door kinderen. Fotografe Emilie Vercruysse en illustrator Isabelle Vandenabeele laten jong en oud wegdromen naar een wereld waarin alles kan: zowel op papier als via muziek.
Wat wil jij later worden?
Een bakker of pompier?
Een specialist terzake
of een juwelier in Lier?
Een groentenboer of rechter?
Bouwvakker of prinses?
Stop het in je trechter.
Wat eruit komt, is succes.
In ‘Wat wil jij later worden?’ neemt Winok Seresia, beter bekend als Kapitein Winokio, groot en klein mee naar de wondere beroepenwereld waarin alles kan en mag. Met 20 heerlijke liedjes en een boek met prachtige foto’s en illustraties laat hij groot en klein kennismaken met verrassende, verzonnen én traditionele beroepen.
** NOTE dat een dissociatieve identiteitsstoornis niet persé schizofrenie behelst. Schizofrenie behelst niet het hebben van verschillende of multiple persoonlijkheden. Het één sluit het ander weliswaar niet uit, maar het één IS niét het ander. Just is just.
Dus nu weet je het, he, lezerken mijn. Ik wilde vanalles worden, maar werd uiteindelijk niet. Wat wilme jij worden als kind?
#watwiljijlaterworden
3 thoughts on “Dit wílde ik worden, kapitein Winokio”
Daar ik al sinds kind een gezonde interesse-passie voor auto’s heb, was mijn droomjob om een eigen zaak als garagist te hebben. Als kind bouwde ik steeds mijn garages met legoblokjes uit, van hoe ik dacht ze er later in werkelijkheid zou uitzien. Uiteindelijk is het bij een droom gebleven, daar je er nogal een redelijk startkapitaal voor nodig hebt. Dromen moet je steeds hebben geeft dat tikkeltje meer aan het leven.
Helemaal mee eens. Heel mooi gezegd. Prettig weekend
Heerlijk geschreven Nele!
Nathalie onlangs geplaatst…Wat ik als kind wou worden