Afgelopen vrijdag maakte mijn dochter (2,5) haar laatste entree. In de kinderopvang. Voor mij een heart breaking moment , voor haar een eitje. Ze is er klaar mee en ze is er klaar voor. Komende maandag zal ze haar eerste stappen zetten in de kleuterklas.
In een vingerknip
Altijd een beetje slikken als ze groot worden. Dat gebeurt in een vingerknip. Net geef je hen nog borstvoeding; plots dienen ze je in perfect Nederlands van weerwoord. Mijn dochter groeide op alsof het niets was.
Ze ging twee jaar en half naar een kinderopvang hier in de buurt. Ze was op haar eerste dag de kleinste van de hoop, omdat ik als zelfstandige relatief snel weer aan het werk ging. Toen ze afgelopen vrijdag haar schup afkuiste bleek ze al een hele jonge dame.
Van verluieren tot zingen
Vier kinderjuffrouwen waren de hele twee en halve jaar voltijds met haar in de weer. Ze gaven haar flesjes en ondervonden dat ze of de helft niet binnen hield of hevige krampen kreeg. Ze fabriceerden lekkere, verse middagmaaltijden voor haar en weerstonden foodfights want groenten is niet altijd Chloé’s ding. Ze ondersteunden onze zindelijkheidspogingen en kregen, samen met ons, onze prinses nog voor de herfstvakantie ‘proper’. Maar God weet hoeveel luiers ze ooit hebben ververst.
Elke ochtend zette ik de diva af en werd zij met de nodige egards ontvangen. Niets leek de kinderjuffrouwen te veel. De glimlach, hoe vroeg op de ochtend ook, kregen we er gratis bij. En de kinderliedjes. Van ‘papegaai is ziek’ tot ‘in het bos, daar staat een huisje’. Met een dansje erbij. Hoewel ik in de verste verte niet muzikaal ben, kan ik daar zo van genieten. Vooral ‘ik zag twee beren’ voert hier momenteel de charts aan.
Hartelijk dank
Met deze open brief wil ik jullie bedanken. Voor jullie jarenlange inzet. Voor jullie hulp bij de Moederdagcadeautjes, voor Sinterklaas die jaarlijks langs kwam. Voor de besloten facebookgroep, alwaar ik de berichten en de foto’s zal missen van het leven zoals het is. Dank ook voor het mooie afscheidscadeau en de brief, die ik voor haar zal bewaren. Als ze leert lezen over drie jaar, is die brief vast de eerste die ze zal uitspellen.
Liefste kinderjuffrouwen, jullie waren top. Alle vier. Met een extra virtuele knuffel voor Inneke, want Chloé leerde naar eigen zeggen, van haar ‘boekjes lezen’. En die ‘ik zag twee beren’ zou ook vooral van haar komen.
Wij hopen dat we contact kunnen houden. En wensen jullie sowieso alle succes met de beste kinderopvang van de regio Antwerpen. Als onze dochter maandag voor de eerste keer door de schoolpoort loopt, zal dat voor een groot stuk jullie verdienste zijn.
Dikke zoen van ons en van Chloé Grace x
Q: Hoe dankbaar ben jij voor de opvang van jouw kind?
One thought on “De laatste keer van Chloé Grace”
SUPER dankbaar! En probeer ze dat toch vaak ook te zeggen.
Ineke onlangs geplaatst…Kinderactiviteit : een herfstwandeling scavenger hunt