MamaExpert is altijd een groot voorstander geweest van co-sleeping. Het betekent dat je samen slaapt met je kind. Maar wat als je het samen slapen grondig moe bent en je wil absoluut niet (meer) dat je kind ’s nachts bij jou in bed kruipt? MamaExpert geeft tips voor het proces van co-sleeping naar een eigen bedje.
Wat is co-sleeping?
Co-sleeping betekent dat je samen slaapt met je kind. Je slaapt samen in één bed of samen in één kamer, in een bedje wat dicht bij het jouwe staat. De eerste methode vraagt natuurlijk om bepaalde veiligheidsregels (bijvoorbeeld je drinkt niet of je gebruikt geen drugs, de matras is niet te zacht en je gebruikt geen horden dekens, …). Elders op het net vindt je heel veel bruikbare tips om co-sleeping veilig te organiseren.
Waarom co-sleeping?
Als je het mij vraagt, is co-sleeping dé manier om vele ouderlijke problemen bij de wortel aan te pakken en wel hierom:
- Co-sleeping bevordert het gevoel van veilige hechting, wat erg goed is voor de ontwikkeling van de hersenen.
- Samen slapen kan helpen als je baby onrustig en huilerig is en niet graag alleen wil zijn.
- Een groot voordeel van samen slapen is dat het makkelijk is om je baby ’s nachts de borst te geven. Ik deed bij Chloé Grace niets anders.
- Co-sleeping is gewoon erg prettig.
Lees hier mijn guide voor het veilig samen slapen met je baby.
Wanneer wordt co-sleeping soms moeilijk?
Niet elke ouder is enthousiast over het samen slapen. Zeker als baby’s peuters en kleuters worden, is de fun er van af. Sommige kinderen worden het namelijk gewoon en het is onzettend moeilijk om zulk een gewoonte af te leren.
Als je minderjarige je telkens wakker maakt, dan is je nachtrust naar de vaantjes. Koude voeten, rusteloze benen en ledematen en vechten om elke centimeter matras en dekbed – samen slapen met een kleuter is niet altijd unicorn and fairytale.
Co-sleeping mag dan wel een manier zijn om je als gezin verbonden te voelen, zodra je klaar bent voor een ander nachtelijk ritueel – waarbij jouw addergebroed wél in zijn eigen bed blijft – blijkt dat samen slapen ook één groot nadeel heeft. En dat is dat het een patroon is geworden, eentje waar je kind niet zo gemakkelijk mee wil breken.
Co-sleeping wordt dan hinderlijk. Je wil graag dat je kroost verhuist naar de eigen bedstee in de eigen kamer.
Van co-sleeping naar een eigen bedje
Het is net als roken of drinken – een hinderlijke gewoonte leer je zo snel niet af. Van co-sleeping naar een bedje is ook een gewoonte.
Ook een kind wordt geconfronteerd met afkickverschijnselen so to speak. Ze verlaten als het ware een warme nest, de nabijheid van een ouder wordt hen afgenomen. Zeker voor angstige kinderen lijkt het wel alsof de wereld komt stil te staan.
Feit is dat het aanleren van naar hun eigen bed en kamer te verhuizen geen evidentie is. Het vraagt tijd en geduld. Als ouder moet je sterk in je schoenen staan. Ik geef je op een blaadje: de eerste nachten, zo niet weken zullen ze geregeld aan je bed staan en om je aandacht vragen.
Met de volgende tips kan je de pijn verzachten.
Vertel hen wat er te gebeuren staat
Kinderen zijn geen uilen. Ze weten vast wel dat je het niet (meer) zo leuk vindt dat ze ’s nachts aan je bedsponde staan, maar het zou zo maar eens eventjes kunnen dat ze niet begrijpen dat er een verandering op til is. Per slot van rekening is dit een GEWOONTE geworden en aan een gewoonte geraak je gewend. En het is net als roken of het stiekem eten van de hele cake in plaats van slechts een plakje – verander je zulk een gewoonte, dan krijg je een reactie.
Bij kleuters mag je er vergif op nemen dat ze dan een woedeaanval krijgen of zoiets. Of ze gaan jengelen en op je gemoed inspelen.
Neem dus de tijd om het één en ander uit te leggen. Vertel je kleuter wat er zal gebeuren als ze de komende nacht aan je oor trekken. Je legt ze onverbiddelijk terug in bed, dus het ware beter als ze gewoon niet eens de moeite doen. Gebruik desnoods tekeningen!
Voelen ze zich ‘veilig’ in hun eigen bed/kamer?
Misschien is er wel een reden, waarom ze niet in hun eigen bed blijven liggen? Ga dit na, voor your own sake. Is het het duister? Is het de kamer zélf? Piept het bedkader? Of willen ze niet alleen zijn?
Voor elk probleempje is er een oplossing; de nachtlampjes, een familiefoto of vraag je kind of ze willen helpen met het inrichten van hun kamer, opdat ze niet meer bang zouden zijn!
Nog een toptip: Sproei een beetje van je dagelijkse parfum op de hoofdkussensloop van je kind.
O ja, spendeer ook tijd met je kinderen op hun kamer gedurende de dag. Gebruik de kamer niet (alleen) als dreigement bij straffen én als moment van ‘ik-moet-gaan-slapen’. Want anders associëren ze hun kamer alleen met dit en niet met plezierige dingen.
Zorg ervoor dat ze weten wat je van hen nodig hebt
Jouw kind moet begrijpen dat dit geen eenmalig feit is, maar dat het vanaf nu voor eeuwig en altijd is. Wat zoveel wil zeggen dat je consequent moet zijn. Dat jij zelf ook het been zal moeten stijf houden en niet na één nachtje al over je moederlijke hart strijkt.
Is ‘eeuwig en voor altijd’ nog een beetje te moeilijk voor je kind, gebruik dan kleine doelen. Een klein doel kan een lampje met een timer zijn. ‘Als dit lampje brandt, mag je bij me in bed komen liggen’.
Want dan is het ochtend, duh!
Beslis of je het cold turkey doet of langzaam aan
Gooi je je kinderen meteen voor de leeuwen of bouw je af? Experten raden aan om de eerste nachten mee op de kamer te blijven, tot je kind slaapt. Sterker nog – sleep een matras naar boven en slaap de eerste nachten gewoon naast het bed van je kind. Zo geraakt je kind gewend aan het wakker worden in zijn eigen bedstee (bij het ochtendgloren – that is).
Maar doe dit niet meer dan twee of drie nachten achter elkaar. Want anders wordt ook dat weer een GEWOONTE.
Breng hen consequent terug naar hun eigen bed
In het begin zullen ze hardleers zijn. Breng ze dan elke keer weer waar ze moeten zijn, nadat je gecheckt hebt of ze wat willen drinken of een droge luier nodig hebben (= de twee belangrijkste redenen waardoor kinderen wakker worden). Laat ze zélf weer in bed kruipen en blijf in de buurt, tot ze terug slapen.
Wellicht ga je dat meerdere keren moeten doen, maar volhardt! Kruip dus telkens opnieuw in je eigen bed. Blijf geduldig en vriendelijk en verhef je stem niet. Beperk de conversatie tot het broodnodige!
Het duurt minstens twee weken vooraleer een slaappatroon bij een kind verandert. Ik wens je dan ook alle succes.
