[Mijmeringen] Ik blog, dus ik ben (middelmatig) (genoeg om te bloggen)

Bloggen. Een vak apart. Ik doe het ondertussen ruim drie en halve jaar. Begonnen in september 2014, zonder enige kennis, dus voor ik het wist, werd mijn blog een aantal keer gehacked, waardoor ik de wedergeboorte van MamaExpert 2.0
zette in oktober van dat zelfde jaar.

Complete nitwit

Toen ik begon te bloggen, wist ik niet dat je er wat mee kon verdienen, laat staan dat je social kan gaan influencen.

Informeren wilde ik, vandaar ook de naam. Educatieve artikels schrijven om jonge moeders, zoals ik er één was, te helpen doorheen de moeilijkheden van het ouderschap.

Nog voor ik goed en wel was begonnen met typen, kwam er de eerste mail om een betaalde blog te plaatsen.

Behalve over de rooie, was ik oprecht verbaasd: kon het zo maar zijn dat bedrijven sollen betalen voor wat later een sponsored post zou heten? Ongeveer gelijktijdig werd ik lid van het streamteam van Netflix, wat een invite opleverde voor mijn allereerste event ever en een gratis jaarabonnement voor Netflix.

Maar er ging een wereld voor me open

Sindsdien gaat de rate voor wat ik sponsored schrijf, alleen maar omhoog en sla ik invites af als ze niet in mijn straatje passen.

Om maar te zeggen: er is een wereld voor me open gegaan, eentje waarvan je beseft dat je er iets betekent. Naar verluidt ben ik een social influencer en naast het feit dat je er geld mee kan verdienen, vind ik het mooi staan op mijne CV.

Want laten we wel wezen: ik ben er altijd eentje geweest van 12 stielen, dertien ongelukken. Niet te dom om te studeren, maar het ontbrak me aan doorzettingsvermogen, dus afgezien van schoonheidszorgen, haalde ik geen enkel diploma. Ik sprokkelde mijn magere kennis bij elkaar middels wat avondleerderij (wedding planner op een blauwe maandag) en het internet (online marketing en communicatie). Zelfs als moeder, vriendin, echtgenote en blogger doe ik het niet over de gehele lijn instaperfect – aanmodderen is my middle name.

Het predikaat social influencer is daarom mooi meegenomen en allengs stevig overdreven.

Fake community

Je hoort wel ’s dat de online community fake is. Dat sommige bloggers hier door afhaken of het roer omgooien. Voor iemand, die zich alleen maar awkward voelt in sociale situaties en daar vaak wordt op afgerekend (terecht en onterecht), is het deel uitmaken van een creatieve pool van gelijkgestemde vrouwen een opsteker.

Ik communiceer nu eenmaal beter via sociale media en mijn blog dan IRL. Wellicht gaat die vlieger niet
op voor die paar blogvriendinnen-voor-het-leven, maar net door te whatsappen met hen weten zij alvast waaraan en waaraf met mij en dat maakt het voor mij gemakkelijker om ze IRL te ontmoeten. Fake of niet, wat mij betreft is het belangrijk om überhaupt tot een community te behoren.

Een hele onderneming

Bloggen is gene kak. Velen voelen zich geroepen – wellicht door de producten die je krijgt in de vorm van barterdeals of de invites voor de events – maar even veel haken na verloop van tijd af.

Het typen van een tekst gaat zelfs de grootste analfabeet gemakkelijk af, maar wat er bij komt kijken – dat wordt onderschat. De blog is maar een klein radertje in een groot netwerk. Zonder social media trek je geen lezers, want interactie muss sein. Afbeeldingen moeten liggend zijn, aanspreken, deelbaar zijn op Pinterest en voorzien worden van een watermerk, want er wordt gestolen als de raven. De ene dag stijgen je unieke bezoekers, om de volgende ochtend in te kakken, want wat je schreef, bleek compleet irrelevant.

Middelmatigheid

Zelf ben ik in de fase dat hoe minder ik schrijf, hoe meer mijn blog aantrekt. Dat is een vreemde gewaarwording, want op mijn lauweren rusten staat niet in mijn woordenboek. Ik sta op met MamaExpert en ga er mee slapen.

Waar ik mee worstel, is mijn blog als onderneming. Want een blog is een onderneming.
Ik dien er halftijds mijn bokes met choco mee te verdienen, remember?

Het afgelopen trimester was financiëel gene vette. Paniek natuurlijk; dan ga ik mezelf onherroepelijk vergelijken – waarom moet ik in Godsnaam bevriend zijn met een chick die haar blog veel ernstiger neemt als ik? Oh, ik en die belerende stemmen in mijn hoofd. Ze zeggen: je bent middelmatig (genoeg om door het leven te gaan als social influencer).

Conclusie

Ach ja. Was het maar niet zo plezant, dat fucking bloggen. Schrijven doe ik graag en de nevenactiviteiten beschouw ik – mits zorgvuldig selectie – als een aangename bijkomstigheid. Middelmatig of niet, die 8000 maandelijks visitors kocht ik niet (al lijkt me dat wel gemakkelijk) en ik hoor ergens bij. Of ik ook echt iets beteken, moet de tijd uitmaken en tot dan ga ik maar mee met de flow. Als je net terug komt van een winkel, waar je op kosten van de eigenaar heerlijk mocht gaan winkelen in ruil voor wat plaatjes via Instastories, ben je dan middelmatig? Middelmatig omdat je je blij als een kind volledig liet gaan tussen de winkelrekken of middelmatig omdat je je belangrijk voelde?

Stof tot nadenken.

Ondertussen hou ik me eraan om jou persoonlijk te danken, want zonder jou is deze blog niks en zonder mijn blog ben ik niks. Graag tot een volgende mijmering.

Bekijk op mijn facebookpagina nog meer foto’s van de grand opening van Lola & Liza