Toen Mamaexpert nog een MamaExpertje was, gingen we geregeld kamperen. Onze ouders kochtten een tent en later een caravan. Ik herinner me dichtbijkampeertrips naar Hengelhoef en Kelchterhoef, maar ook reizen naar de Vogezen in Frankrijk. Dat was, als ik me niet vergis, in de paasvakantie.
In mijn jonge jaren waren seizoenen nog seizoenen; in de Vogezen was het weer, zo pril op het jaar, er op of er onder. Of het was zonnig maar kil of we zaten tot aan onze knieën in de sneeuw.
Op die bewuste camping was overigens gene zak te beleven. We gingen wandelen, waaraan vooral de middelste zus een grondige hekel had (ha ha ha).
Elke ochtend werd een dochter uitgestuurd om hoger op de berg de verse melk te halen en de plaatselijke kaas voor op de ochtendboterham. Ik schreef er mijn beste horrorzombieverhalen (met pen en op papier!) en we keken Franse series op een korrelige TV. En waren onze ouders ons goed gezind, mochten we mee in de kantine de uiensoep van de campingbazin proeven. Of ze waren ons minder goed gezind en dan moest ik babysitten op de jongsten, terwijl de caravan uitkeek op de kantine, want groot was de camping niet.
Voor onze douche en de sanitaire stop waren we verplicht de faciliteiten van de camping te gebruiken. Ik vond dat horror. Voor mijn gevoel was het sanitaire blok nauwelijks verwarmd. Bovendien liepen mensen in en uit en die namen sneeuw of modder of allerlei andere natuurongein mee naar binnen en een stevige koude buitenwind. Ook de temperatuur van het water haalde mijn standaard niet. Onder de 45° krijg je mij niet onder de douche geranseld. Op deze camping was dat een Frànse 45° – eentje met de Franse klak. Ik zag mijn éigen adem, meer dan me lief is.
(En dan praat ik hier nog niet over de toiletten. Daar herinner ik me niks meer van, wellicht uit zelfbehoud. Al ooit ’s moeten hurken boven een Franse WC? I rest my case).
(Om maar te illustreren hoe sceptisch ik altijd ben als het op campingssanitair aankomt).
Lees meer over onze Franse escapades met de familie!
Al zijn we ondertussen ongeveer 25 jaar verder in de tijd, ik liep met den daver op het lijf naar het sanitaire blok van De Lilse Bergen. Wordt het bibberen en blauwe tenen? Zou ik andermans faeces zien drijven in de WC-pot? Hoe lauw zou het water zijn en hoe petieterig straaltje de straal uit een zonder twijfel armetierige douchekop? Werkt het slot wel op de cabine? Waart Slenderman rond in de sanitaire blokken?
Nee, dat deed ‘m niet. Er hing wel een naar geurtje in de mannenafdeling, maar dat had niks met hygiëne te maken (wel met een slecht werkende chemische WC, las ik op het mededelingenbord). De douches zijn netjes, de verwarming stond op en de sterkte van de waterstraal – naaah, enkel een diva zeurt er over.
Het water is heerlijk warm. Er zijn wel geen kraanknoppen om de temperatuur bij te regelen; het is te nemen of te laten. Dat mijn ondergoed in het nat ligt op de vloer wegens té weinig kledinghaakjes, neem ik voor lief. Dit is voor een luxepoes als ik, een campingdouchewalhalla. Ik word van het hele uur dat ik sta te badderen, ook niet gestoord; zo rustig is het in het blok.
Dus, lieve volgers, ik ben tevreden en kan de sanitaire faciliteiten van De Lilse Bergen alleen maar aanraden.
Lees meer over De Lilse Bergen hier en hier.
Bij leven en welzijn, tot wanneer de inspiratie er weer is.
Life van uit de Boomhut in De Lilse Bergen, uw reporter ter plaatse, Nele x
One thought on “Life from De Lilse Bergen: slow showering in de sanitaire faciliteiten (review van de douches!)”
Fijn dat de faciliteiten zo meevielen : )
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Wiley fox smartphone getest!