Een perfecte mama zijn? Goed genoeg is meer dan OK!

Mama zijn is geen sinecure. Soms voel je je schuldig. Een mindere mama. Ervaar je zulke momenten, neem dan dit artikel bij de hand en herlees. Want goed genoeg als mama is zelfs beter voor je kinds ontwikkeling!

Guilty as hell

De inspiratie voor deze post? Afgelopen vrijdag was ik op bloggerstour doorheen de Babyboom Beurs. Een bloggerswatte? In het kort: ik en twaalf andere mama-bloggers (vergeef me de onbeleefdheid) bezochten de BBB op uitnodiging van Thule en gingen langs eenentwintig bekende babymerken.

OPROEP: Wil jij (mee) producten reviewen voor MamaExpert? Neem dan gauw een kijkje op onze facebookpagina.

Ik schets kort de aanleiding voor dit artikel –

Van de twaalf concullegae herinner ik me vooral de Antwerpse Jessica. Zij wordt ongewild de inspiratie voor dit artikel. Jessica of kort Jess is nog maar nét mama van Ellie.

Ellie viel uit het wippertje. Die ene vermaledijde keer vergeet Jessica het veiligheidsriempje vast te maken. Dat blijft door Jessica’s hoofd spoken; meer nog, ze blijft het zich zelf een beetje kwalijk nemen. Ze voelt zich schuldig. Elk babyproduct dat we bekijken op de beurs zou een veiligheidssysteem moeten hebben dat ons, mama’s er doet aan herinneren dat er überhaupt een baby is vindt Jessica.

(Op zich niet zo gek, enkele zomers geleden vergat een vader zijn baby in een te hete wagen met noodlottige gevolgen).

Ik herken zoveel van mezelf in Jessica. Ook ik verwaarloosde wel eens het welzijn van mijn kinderen door elders te zitten met mijn gedachten. Met Dominic op de arm miste ik een traptrede omdat ik te snel boven wilde zijn.

Mijn dochter viel als baby uit de wandelwagen, omdat ik verzuimd had de veiligheidsriempjes voldoende aan te halen. Ze bloedde behoorlijk en haar gezicht zag er uit alsof er een vrachtwagen over denderde.

Verzuimd, verwaarloosd. Ik schrijf het zo omdat ik zo aanvoelde toen. Dagen heb ik me schuldig gevoeld, ei zo na gaf ik me aan bij de politie.

Lees meer: Mijn  dochter valt van het laddertje en volgens mij heeft ze een schedelbreuk

Want zijn wij, mama’s niet allemaal als Jess? We hebben niet allemaal onze baby van een trapje weten donderen, natuurlijk en jij neemt vast wél de tijd om veiligheidsriempjes helemaal toe te stroppen, maar ik kan honderden momenten op noemen waar je je schuldig over voelt. En waar in  je denkt een mindere mama te zijn.

Je combineert werk en gezin. Je zet je kinderen in de hoek en vraagt je erna af of je niet te streng was.

Je hebt een zware dag op het werk en je reageert je ’s avonds af op je kleintjes. Die onschuldige kleintjes.

Je weet dat fruit gezond is, maar je bent te moe om die appel te schillen en koopt je af met een koek.

Genoeg momenten dat je je mama-zijn in vraag stelt. Ben ik wel een goede mama? Het blijft door je hoofd spoken. Zoals bij Jessica.

Wel, Jessica, je bent en blijft de beste mama ter wereld, want er is de ‘goed genoeg’ theorie van Donald Winnicot.

Word een ‘goed genoeg’ mama

In 1953 was er ene Donald Winnicot die het concept lanceerde van ‘de goed genoeg mama’. Dokter Winnicot, een Amerikaanse opvoedkundige, was zijn tijd vér vooruit.

Hij wees op de behoefte van kinderen om in de eerste plaats een mama te hebben. Het er niet zijn als moeder is erger dan dat er af en toe eens steekjes te laten vallen.

Hij zette de goed genoeg mama tegenover de perfecte mama – zij die er op den duur onder gaat want perfectionisme is een zware kwaliteit om te dragen in het moederschap. De perfecte mama loopt zich soms voorbij en dan is er geen mama meer in welke zin ook.

Een goed genoeg-mama weet voor zichzelf dat ze grenzen heeft. Dat er wel eens een mindere dag is. Ze heeft een menselijker gelaat dan haar perfecte evenknie; een normaler beeld van de werkelijkheid qua.

Dr. Winnicot zei dat kinderen beter af zijn met de ‘goed genoeg’ mama dan met de perfecte mama. Omdat ze dan opgroeien tot evenwichtige volwassenen. Kinderen leren van GG-moeders dat het leven menselijk is. Er zijn nu éénmaal moeilijke en gemakkelijke tijden. Een goed genoeg-mama die zich elke keer herpakt, laat zien dat er na regen zonneschijn komt.

Laaft u aan deze theorie, moeders. Gij die af en toe het gevoel heeft de afgrond in te willen rijden met uwen auto, omdat u roept tegen uw kinderen en er was niet eens een reden voor. Jouw kinderen weten het nog niet maar later zal hun baas ook voor niks tegen hen schreeuwen. Bijvoorbeeld.

Zolang we maar heel erg van onze baby’s houden en respect hebben voor hun gevoelens en ze goed verzorgen, zijn we prachtige mama’s. En morgen is er weer een nieuwe dag.

Niet?

Q: Wat denk jij?