Brief aan mijn zestienjarige zelve

Beste Nele, lang geleden was je zestien, een zestien jarige. Hier ben ik, je veertig jarige zelf om je wat te vertellen over de toekomst. Zodat je weet je waar aan te verwachten. Een gewaarschuwde vrouw is er twee waard, een gewaarschuwde Nele zelfs drie. Hier brandt de lamp. Luister je? 

Nele,

Trouw niet met de eerste de beste maar met de tweede kandidaat.

Geloof het of niet, maar je ouders hebben het beste met je voor – althans in grote lijnen, de details moet je uiteindelijk zelf invullen. PS : Als je zelf kinderen hebt, begrijp je pas ten volle de bezorgdheid van je ouders.

Blijf ver weg van jongens – seriële monogamie is niet het antwoord op je zoektocht naar bevestiging.

Niet iedereen is tegen je, er zijn er ook met goede bedoelingen.

Je moet je echt wel meer inspannen op school. Wiskunde is zo moeilijk niet en discussiëren met de leerkrachten haalt geen zier uit.  En o ja please, vervals dat rapport niet, dat is wel het stomste dat je ooit gaat doen. Kies met meer zorg je studies uit of span je wat meer in om resultaten te boeken. Je beschikt over een goed stel hersenen, maar het ontbreekt je soms aan inzet. En aan planning. Oooh, schat, zou je maar eens wat meer planmatig werken.

Als je ooit aan een blog begint, begin er dan snel aan, want het is wel echt je ding. Van de tienduizend hobby’s en interesses die je zal ontwikkelen, is schrijven dat wat het dichtste bij jou staat en wat je het beste kan; de rest is tijdverlies en kost handenvol geld.  En in plaats van zes jaar te overwegen om voor weddingplanning te gaan, ga er meteen voor – je zou er een langere carrière mee kunnen uitbouwen dan waar ik nu sta.

Goede raad is duur, heb er dan ook oren naar. Wat niet wil zeggen dat alle raad de correcte is. Los hiervan, sommige mensen zijn helaas niet te vertrouwen, hou er rekening mee dat bepaalde dingen nu eenmaal te zwaar zijn voor anderen om geheim te houden. Maak sneller komaf met persona non grata, ze zuigen toch alleen maar energie uit je lijf. En die ene drink met die ene vent – je buikgevoel is heeft het bij het juiste end. Die vent spoort niet.

Leer gauw met de auto rijden, je zal een stuk zelfstandiger zijn dan je vijfentwintig jarige zelve die zich moest bedienen van taxi’s en het openbare vervoer.

Laat in sommige gevallen niet over je lopen – dat kost je alleen maar geld en zelfvertrouwen. Trek die bek van je open, want je kan niet alles op zijn beloop laten. En ga alsjeblieft niet in op dat ene geweldige zakelijke voorstel. Of wil je de slapeloze nachten? Als er iets is wat ik geleerd heb na veertig lentes, is dat slaaphygiëne uiterst belangrijk is.

Het is prima om laat aan kinderen te beginnen, je hebt je financiële zaakjes netjes op orde en staat stevig (er) in het leven. Maar volledige kinderloosheid zoals je je nu hebt voorgenomen, is stom; niks leukers dan kinderen te hebben.

Verzorg je huid goed, de tand des tijds hakt er in. Ga aub niet roken – stoppen is de hel. En slecht voor de huid.

Vrienden zijn belangrijk, familie is dat nog meer. Maar voortdurend bang zijn om net datgene te doen wat zij zouden afkeuren weerhoudt je van grootse dingen. Confirmatie is één ding, maar mag niet ten koste gaan van je eigen persoonlijkheid; als je angstig wordt omdat je buiten de lijntjes kleurt, ben je fout bezig.

Mode zou je iets meer mogen interesseren. Toch wil dit niet zeggen dat je minder mooi bent omdat je toevallig geen Milet aan hebt. Mode is zeker in de jaren negentig van voorbijgaande aard en definieert absoluut niet wie je bent. En nee, je bent niet te dik. Weet dat je tot ver in je dertiger jaren even veel zal wegen als je nu weegt en dat je dat een zegen zal noemen. Na de geboorte van je kinderen wordt je zelfs te mager bevonden, dus het komt wel snor, meis.

Je bent over het algemeen nu erg zwaar op de hand. Je denkt dat je Atlas bent en één, nee twee werelden op je schouders draagt. Let me break this to you, de wereld is het niet waard.  Ze is rot en ze is vuil. Maar alleszins is de tijd waar jij nu in leeft, beter dan nu in 2016. Er zijn nauwelijks terroristen, er kan nog vollen bak in het zwart worden gewerkt en er rijden zelfs nog vier bussen van waar je woont tot in het naburige dorp. Nu zijn er gewoon geen bussen meer, want dat is te duur, wordt elke werkijverheid omver geblazen door allerlei knullige regeltjes en is er IS – de derde wereldoorlog is begonnen, joh.

Dus daar in de jaren negentig toen je je alleen maar moest afvragen hoe je vader zou reageren op de liederlijkheid waarmee je je avondklok bejegende – geniet nog even van de onbezorgde jaren.

O ja, nog één ding. Familie en vrienden don’t last for ever. Ga eens wat vaker langs bij je oma. Zeker op het einde van der leven, al was het toen een tang. Natuurlijk kan je niet weten wanneer iemand zijn kop komt te leggen, maar weet dat je haar nu nog elke dag mist.

Liefste Nele, een dikke zoen en tot ziens.

Met vriendelijke groet, je oudere versie.

Q : Herkenbaar?