De kinder-BH : say whut?

Er was eens.. De kinder-BH.

We zijn onderweg naar een event en we hebben twee nichtjes bij. Ons Chloé Grace hebben we wijselijk ingewisseld tegen één dochter van een zus van me. Zoals steeds is het ontzettend gezellig op de achterbank.

Het gehele repertoire van K3 wordt afgewerkt. Ik sta er van te kijken hoe de twee meiden, E. en M., foutloos de tekst van onderanderen 10 000 luchtballonnen en Zwaai als je verliefd bent er door draaien. Dat gaat ook nog eens relatief zuiver – M. zingt niet voor niets in een koortje. Mijn zoon – overigens de enige Y-chromosoom in een hele familie met negen kleinkinderen – zit er een beetje sneu bij te kijken. Veel verder dan Twinkel, twinkel kleine ster komt ie niet en het is dan nog een versie met een hete patat in zijn mond.

The Voice op de Achterbank wordt even stil gelegd. E. vertelt aan M. dat haar mama, mijn zus vandaag een kinder-BH gaat kopen. Ik verslik me net niet in mijn gedachten. Ik denk : Het is zondag, dus er zal weinig worden gekocht, me dunkt. En dan : Watte, een kinder-BH?

Een BH dus. Want M. riposteert dat zij al lang een BH heeft en of E. die eens moet zien? Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en draai me om het spektakel van dicht bij te kunnen volgen. M. trekt der T-shirt omhoog en showt met gepaste trots haar bustehouder.

Nou ja, bustehouder. M’ke is nog maar acht en E. zes, dus van buste is vooralsnog weinig sprake. De BH betreft dan ook twee strategisch geplaatste driehoekjes alwaar niks bolling in te bemerken is.

Ik word meteen teruggekatapulteerd – naar mijn eerste BH’tje. Niet dat ik me die herinner en dat voorspelt weinig goeds. Wellicht ging het om het kaliber ‘vooral slecht zittend’ en ‘snijdt-in-het-vel’, want zo ging dat in die tijd. Toen bestond het concept Kind nog niet, laat staan dat ze daar leuke BH’tjes voor ontwierpen voor (on)bestaande borstjes. Of ze werden wel gemaakt – maar dan zeker niet om super goed te gaan pàssen, want ik kan me niet voorstellen dat het een geschenk was om er eentje te dragen. Mijn geliefde moeder kennende zal zo’n dingeske ook wel een dingeske geweest zijn en niet van Marlies Dekkers of zo.

Al bij al weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Ofschoon ik mijn eerste BH niet herinner, denk ik niet dat ik een BH droeg vOOr ik die écht nodig had. E. en M. zijn zes en acht, dus mijn inziens nog ver af van enige aanwas bovenaan; ik vraag me dan af of dit niet voorbarig is van mijn geliefde zussen. En of ze daarmee hun dochters niet té snel laten opgroeien? Of straffer nog – séksualiseren mijn zussen hun dochters door ze meteen al in lingerie te stoppen? Ik heb er een wat (wereld?)vreemd gevoel bij, want ik heb zelf een dochter. Gaat die dezelfde weg op? Gaat die ook op vier jaar en half om haar eerste BH’tje smeken? Zo ja, hoe kan ik me wapenen tegen al dat vrouwelijk geweld?

Nog meer lezen?

Zes keer stommiteiten gedaan

Ik ben erg benieuwd naar jouw gefundeerde mening. Aarzel niet om ze te delen via de reacties.