6 x de grootste blunders uit mijn leven

Maandag. Let’s get personal. Ik weet dat jij mij goddelijk vindt, waarvoor dank. Maar zelfs een godin deed wel eens aan blunders. Ik schud er vandaag vijf zes uit mijn mouw. Indien gewenst, mag jij de jouwe delen in de reacties. Kunnen we elkaar ondersteunen in onze imperfectie.

1. Ik heb ooit eens het onzalige idee gehad om mijn rapport te vervalsen. Ik was zestien en volledig verdoofd door de hormonale stormen in het hoofd wellicht, want wat had ik in Godsnaam verwacht? Dat ik door het veranderen van mijn cijfers mijn jaarpunten zou ophalen? Dat mijn ouders niets zouden doorhebben, laat staan mijn leerkrachten? Toch leek het even te lukken, want mijn pa – een beetje blind zonder bril
– feliciteerde me zelfs met mijn rapport. Mijn ma was duidelijk minder naïef én diehard getraind als lerares lagere onderwijs, want die zag het onmiddellijk; de amateuristische pogingen om met een zwarte pen de cijfers te overschrijven. Ik kreeg niet eens een uitbrander; ze pakten het veel subtieler aan. Ik moest zelf mijn zonde aan de klasseleerkracht gaan opbiechten. Om een lang verhaal kort te maken : de klasseleerkracht teleurgesteld, ik zelf compleet beschaamd en een jaartje overzitten. Dat jaartje extra heeft wellicht niks met het vervalste rapport te maken, maar eerder met stevige tekorten voor wiskunde en fysica – maar toch, helemaal zeker zal ik het nooit weten. In ieder geval nooit van ze leven nog gedaan; krijg nog het schaamrood op mijn wangen als ik er aan denk. What was I thinking?

2. Het is een stevige blunder als je een huwelijk voorbereidt met een man, terwijl je weet dat het gewoon niks zal worden. Alle tekens aan de wand negeren omdat je te trots bent. En je hebt de mensen al aangeduid voor de suite en de voorschotten zijn allemaal al betaald; de ene excuus naast het andere om de waarheid niet onder ogen te hoeven zien. Ik trouwde, had een geweldig trouwfeest voor geweldig veel geld en we hielden het nog drie jaar met elkaar uit. End of story.

3. Over het algemeen ben ik niet de kwaadste. Ik heb best wel wat geduld met mensen en mensen hebben geduld met mij. Voor iemand een persona non grata wordt in mijn leven, heeft die vaak al de vreselijkste bokkesprongen gemaakt en mij en/of mijn gezin ernstig gekwetst. Ik beschouw mijn vriendschappen met welgeteld drie personae non grata als een fikse blunder – ik voel namelijk nog elke dag de wond in mijn rug van het mes dat zij er in plantte.

4. Ik ben een brokkenpiloot op de baan. De grootste blunder in de wagen is wel achteruit rijden tegen (een uitsteeksel) van een oplegger, die ik gewoon niet had gezien. De oplegger raakte mijn achterruit net in een hoekje; waardoor deze implodeerde in ziljoenen stukjes.
Dit was trouwens niet de eerste keer dat ik achteruit op iets reed wat tien keer groter is dan mijn auto – deed het erna nog eens dunnetjes over tegen de scheptuit van een graafmachine en tegen mijn eigen huis. Sja.

Nog een uitsmijter; op een overvol plein op een zomerse dag met mijn sjikke cabrio achter uit tegen een paaltje bollen omdat de hunk van de buurt bleef conserveren terwijl ie naast mijn wagen stond. Het hele plein zag het gebeuren en hield de adem in. De ‘bonk’ was oorverdovend; mijn schaamte diep. De afgang werd mogelijk nog erger, omdat ik er als de bliksem tussen uit wilde knijpen en de motor stil viel.

5. Ik ben in mijn leven al dingen kwijt geraakt (van, voor mij, onschatbare waarde) omdat ik te dronken, te onvoorzichtig, te laks, te moe was. Ooit verloor ik een peperdure oorbel in de toiletpot, omdat ik een beetje boven mijn theewater was en mijn maaginhoud er zo nodig moest uitkotsen. Het gekke was dat het leek alsof ik in een vertraagde film zat – en dan nog niet mijn oorbel in de vlucht weten opvangen. Heelder sleutelbossen vielen er door het rioolputteke en heelder gouden ringen vergat ik op openbare toiletten. Sindsdien ben ik eerder panisch en check ik alles een triljoen keer. Wat niet wegneemt dat als ik te dronken, te moe, te onvoorzichtig of te laks ben nog stommiteiten uithaal. Zoals die keer dat ons Chloé op der snoet viel omdat ik haar niet correct had vastgesnoerd. Ik was toen een beetje lui en laks en ook wat moe. Ik vermijd daarom dat soort situaties als de pest. Ben ik wat te oud voor geworden ook.

Lees hier over een blunder op zakelijk vlak.

Ondertussen ben ik zeer gelukkig gehuwd, heb twee parels van kinderen, een handvol echte vrienden en een familie op wie ik kan rekenenen. Die zegeningen tel ik elke dag. En kleine blunders zijn er om recht te zetten.

Q: Ergens spijt van? Let’s get personal in de reacties.