Als blogger vecht je er elke dag mee.
Hoe geloofwaardig is je blog? Hoe krijg je je blog geloofwaardig zonder daarom je ziel bloot te leggen? Is geloofwaardigheid een ‘must’ om een goede blog te runnen? Lusten je lezers wel pap van je als je niet echt zou zijn?
In het bedrijfsleven is het niet anders. Net als bij een blog bied je met je bedrijf een service aan, in de hoop mensen verder te kunnen helpen; ook een bedrijf kan dus aan geloofwaardigheid inboeten als je effe niet uit je doppen kijkt.
Op bloggersfora wordt gediscussieerd dat het een lieve lust is over #spon en #onspon en in hoeverre verzwijgen van #spon jouw geloofwaardigheid en die van je blog aantast.
Bloggers leven per definitie een ongeloofwaardig leven, volgens sommigen – omdat alleen al achter de perfekte Instagramfeed nauwelijks een perfekt leven schuilgaat, laat staan achter een blog.
Natuurlijk filter ik als blogger; MamaExpert is ‘geen lief dagboek’ en zelfs in mijn persoonlijke posts laat ik zelden het achterste van mijn tong zien. En ja, ik laat voor die ene geloofwaardige foto op mijn instagram mijn eten koud worden omdat ik niet meteen de correcte hoek vindt op restaurant.
Ondernemen staat of valt met geloofwaardigheid. En het is iets dat je creëert doorheen de tijd. Het wordt nooit geboren uit het moment zelf. Het is een proces van jaren – en het is hard werken. En niet alleen om het te bewerkstelligen – ook om het te behouden.
Vanuit mijn ervaring geef ik drie tips om als blogger of als ondernemer je geloofwaardigheid te cultiveren.
Zelden zo vaak tegen de muur gelopen als ondernemer en blogger als ik. Waar anderen ogenschijnlijk een foutloos parcours afleggen, ben ik meer dan eens afgestraft geweest voor impulsieve beslissingen en andere ongein. Ik ben al vaak door het stof gekropen om te komen tot wie ik ben. Gelukkig is er één ding dat me redt – en dat is de capaciteit om toe te geven dat ik fout zat. Wie dat kan, is behalve een gelukkig mens ook nog eens geloofwaardig, want geen één ziel die zonder zonden is. Iedereen weet dat en niemand zal je veroordelen als je je excuseert voor wat fout ging. Hoewel soms pijnlijk en vernederend, is toegeven dat je niet God de vader bent, een opsteker voor je geloofwaardigheid.
Er is een groot verschil tussen een slijmbal en iemand die af en toe eens een welgemeend complimentje geeft. Er is nog een groter verschil tussen de notoire afkrakers en criticasters enerzijds en de ruimhartigen anderzijds. Zowel in het bedrijfs-, als in de bloggerswereld zijn er die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Doorgaans gebeurt dat kwaad spreken goed veilig vanachter een computerscherm en zelden openbaar. Nochtans is een compliment voor andermans werk goed voor de geloofwaardigheid van je blog of bedrijf, maar enkel als tie gemeend is natuurlijk; anders ben je een leugenaar. In tijden van harde concurrentie is dit niet de meest gemakkelijke tip, denk ik, maar neem het van mij aan. Lief zijn verstevigt je achterban en je consumenten vergeven ook sneller je fouten.
Wie te veel praat, verliest zijn geloofwaardigheid.
Iedereen kent hem wel – de gladprater. Hij praat zich een end weg, omdat ie in sé niks te vertellen heeft. Of hij wil de aandacht afleiden van wat écht belangrijk is. Heb je zo’n glasjanus aan je been, word je helemaal moe, want zo’n vent zuigt alle energie uit jouw lijf en voegt niks toe. Ook jij kan als ondernemer of blogger geweldig aan geloofwaardigheid inboeten, als je alleen maar kwekt en niet luistert. Neem tijdens een gesprek de tijd om naar een ander te luisteren – zo geef je inherent aan nog bij te willen leren en niet alleen over je gesprekspartner. Trouwens, één van de grote dooddoeners van een gesprek is het volgende –
‘Als ik eerlijk mag zijn’
Wie hiermee zijn zinnen begint, doet zijn geloofwaardigheid bij voorbaat al geweld aan. Je bént altijd eerlijk, toch? No need om dat extra te gaan benadrukken.
Ik had vroeger een geweldige down-to-earth leraar. Aan hem mocht je alles, maar dan ook alles vragen en op alles maar dan ook alles had ie een antwoord. Alleen niet altijd en meteen op dat bewuste moment. Hij zei dat ie sommige dingen namelijk moest opzoeken of op zijn minst laten bezinken. Hij gaf het zelfs op tijd en stond toe- ‘ik weet het niet’. Prachtmens, toch? Ook jij als blogger of als ondernemer bent niet de Alwetende, dus af en toe is het een kwestie om gas terug te nemen. Je weet het niet; je weet het wel, maar moet het opzoeken/navragen/ophelderen; je moet er een nachtje over slapen etcetera – allemaal perfekt aanvaardbare antwoorden, die je geloofwaardigheid ook nog eens ten goede komen.
Bloggers kunnen hun geloofwaardigheid verhogen door in interactie te treden met hun lezers. En door eerlijk te zijn in hun reviews van de ontelbare gratis produkten en diensten die ze mogen uittesten van bedrijven. Daar groei je in – zodra de visie op je blog vorm krijgt, krijgt ook de manier waarop je met gratis produkten omgaat. In het begin vond ik ook alles ‘dolletjes’ wat ik in de brievenbus kreeg. Ondertussen zeg ik gewoon nee tegen een voorstel of onderstreep de nadelen van een produkt/service net zo hard als ik de voordelen er van beschrijf. Dit geldt natuurlijk ook voor de modale onderneming – het heeft trouwens geen zin om iets te gaan verbloemen; dat slaat als een boemerang terug in je gezicht. Geloof me, been there, done that.
Q: Hoe bewerkstellig jij de geloofwaardigheid van je blog of je onderneming? Welke standaard houd jij aan om geloofwaardig over te komen bij jouw lezers of consumenten?
4 thoughts on “Zo wint je blog of bedrijf aan geloofwaardigheid”
Goede en duidelijke tips geef je. Ik denk dat iedereen wel eens tegen de lamp loopt en ben het met je eens om dat gewoon toe te geven beste optie is. Heb ik ook al meerdere keren gehad hoor, maar ja wie niet in staat is om fouten te maken leert daar ook niet van. En het lijkt altijd alsof het de ander makkelijker afgaat.
Linda onlangs geplaatst…Wanneer begint het opvoeden?
Zeker de laatste zin. Ik heb daar soms moeite mee om te zien dat iemand het heel goed doet en schijnbaar nooit s fouten maakt. Van harte dank voor je reactie.
Interessant. Eigenlijk heb ik er nog niet over nagedacht. Ik ben wie ik ben en schrijf als mezelf. Niet als een actrice of zo. Mijn schoonzus zei gisteren nog dat haar zoon het niet leuk zou vinden als zijn moeder zo open en eerlijk is. Nochtans denk ik dat ik de privacy van mijn kinderen voldoende respecteer. Of niet?
Blijft altijd een moeilijke, he. Soms denk ik wel eens – nu lijkt het onschuldig wat ik schrijf over mijn kinderen maar wat als ze later groot zijn ? Gaan ze het dan nog leuk vinden? Trouwens ik ben open en eerlijk, al filter ik wel wat ik zef online. (Alhoewel sommigen het daar mee niet eens zijn).