Waar is mijn hoofd? O ja, daar..

Als ondernemer heb je nood aan evenwicht. Als je verschillende ballen in de lucht moet houden, is het geen sinecure dit evenwicht te vinden – en te behouden. Deze post verscheen al eerder op een Nederlandse blog.

Verdorie. Ben ik het weer kwijt. Mijn hoofd rolde zo net onder de kast. Geen sinecure om het terug te vinden, zo zonder ogen. Gelukkig hoor ik het snuiven, want het is alweer een beetje geirriteerd. Door het stof onder de kast – of omdat ik het de afgelopen uren weer volstopte.

Mijn arme hoofd loopt geregeld over. Ik ben namelijk vanalles – van moeder van twee kinderen onder de vijf jaar over blogger naar trouwplanner. En ik ben ook nog vriendin van een aantal geschifte vrouwen, echtgenote en zaakvoerder. Vorige jaar was ik ook nog lid van het oudercommité en ging ik balletdansen. Die twee activiteiten heb ik voorlopig opgeschort; ten voordele van mijn groeiende trouwbedrijf. En mijn blog, want die staat ook zowat op springen.

Want dat is de key. Afwegen. Schrappen. ‘Nee’ zeggen. De stoute schoenen aantrekken om het jezelf gemakkelijker te maken. Dat is niet altijd leuk, want ik deed dat graag; balletdansen. Ik kreeg er een gespierde buik van en stevige bovendijen en bovendien lukte de dubbele pirouette me. Het oudercommité vond ik minder moeilijk om op te zeggen, al had ik het gevoel van ze in de steek te laten.

Maar als je als fulltime werkt overdag en daarnaast een bedrijf en een blog (wat ook een bedrijf is) moet staande houden, sta je vaak voor zulke keuzes. Want er is ook nog een gezin. Mijn man en twee kinderen hadden recht op wat meer tijd, op meer aandacht. Dus ging de hakbijl, in de hobby’s. Boeken lezen (nog zo’n guilty pleasure van me) komt er ook nauwelijks van.

Mijn man verdient trouwens een standbeeld. Zonder hem zou ik dit alles niet kunnen doen. Hij winkelt en kookt en doet kleine klusjes in en rond het huis. En in de zomer onderhoudt hij onze tuin. Want had ik dat al gezegd? Dat we ook nog eens een grote tuin hebben met een vijver en enkele vissen? Al dikwijls op gevloekt, hoor – je bent namelijk in het hoogseizoen heel wat vrije uren kwijt aan het snoeien van de hagen, het wieden van het onkruid en het mosvrij maken van de paadjes. Maar mijn man klaagt niet.

We hebben ook een pracht van een poetsvrouw, die ook nog eens onze strijk voor der rekening neemt. Want dat hoofd van me kan niet leeg zijn als het huis niet aan kant is en de propere was niet minstens opgevouwd. En er is geregeld opvang voor my kids, als mijn man al niet oppast.

Bijzonder Baby vroeg me om te schrijven over de balans in mijn leven. Awel, er is balans, maar niet zonder de hulp van Santa’s Little Helpers. En er is ook geen balans als je niet af en toe knipt, in wat je leuk vindt of wat noodzakelijk is.
Achter elke sterke vrouw staat een sterk team (al is het maar om met de ogen te rollen).

Weet je wat ook nog helpt om balans te vinden in je leven? To do-lijstjes maken en deadlines respekteren. Een minutieuze familieplanner aan de muur. Een aantal app’s die helpen organiseren. Werk meteen doen en niet tot morgen uitstellen. Mijn smartphone voor onmiddellijk mailverkeer en on the go bewerken van Word en Excell-documenten. Skype om niet altijd de baan op te hoeven.

Mag ik dan nog iets zeggen – zorg dan dat de balans niet doorslaat in het voordeel van je smartphone. Leg hem af en toe weg en knuffel je kinderen. Ze worden zo gauw groot. Heb ik moeten leren – want ie plakte aan mijn hand, de Samsung.

En als je me nu wil excuseren; ik moet mijn hoofd terug op mijn nek schroeven.

Lees hier meer over balansen.

Q: Hoe vind jij balans in jouw leven? Zijn er tekorten?