Brief aan mevrouw 2015 – go home!

Geachte mevrouw 2015. U was een B-I-A-T-C-H. U stapte geregeld op mijn tenen en draaide uw hakken daarbij nog een paar keer om en om. Met deze brief neem ik afscheid van u. U was een jaar om snel te vergeten.

Tante Nelle was dit jaar een echte tante Nelle met oa het metieweekend voor alle kinderen van mijn zusters

Ik kan uw karakter meteen samenvatten – de wicked witch of the East must be your sister. Zonder mijn gezin, mijn familie, mijn blog en die handvol vrienden was u kil, ranzig en gemeen geweest.

Financieel bracht u me wél windeieren. Op zich is dat niet uw schuld. 2015 mocht dan wel geen schitterend jaar zijn; de kiem van onze besognes werden in 2014 en vroeger gelegd.

Maar net zoals bij elk eindejaar gaf u me zicht op 365 verse dagen en sorry but not so sorry to say, u maakte de belofte van een schone lei niet waar. Meer nog – u schoot geregeld in mijn rug en dat deed pijn.

We vierden best wat verjaardagen oa van Ayhlen

Natuurlijk wordt het leven alsmaar duurder. U kan er niks aan doen dat wij Belgen uit de middenklasse door mensen als Annemie Turtelboom en consoorten worden uitgeknepen als citroenen. Dat zelfstandigen steeds meer moeten afgeven en niks terugkrijgen. Dat de economische koopkracht door wereldwijde impasses terugloopt.

Het is ook niet aan u dat ik ergens besloot dat 1 kind maar alleen is en voor een tweede ging. En dat zo’n kind een klein huis kost – maar dat is ’t ‘m net. De huizen zijn tegenwoordig zo duur, dat jonge mensen nauwelijks het voorschot kunnen beheppen zonder de hulp van hun ouders.

Moederkesdag in Zuid-West Lier met de schoonfamilie

Versta me niet verkeerd. Ik hoef niet rijk te zijn. Mijn ware rijkdom ligt in mijn r goede gezondheid, mijn baby’s, mijn huwelijk. Ik heb een dak boven mijn hoofd en dat gaat niet lekken de komende tien jaar. We konden ons een reisje veroorloven naar de Ardeche en we hoefden niet te beknibbelen op cinema, etentjes en kleding volgens de laatste mode.

Één van de hoogtepunten van 2015 : citytripje naar Gent

Alleen zorgde u ervoor dat de spaarcenten op onze bank niks opbracht en dat de benzine in onze autotank duurder werd. Dit jaar ondervonden wij het ook – dat stuk maand aan het einde van ons geld.

Over het einde gesproken – is het uw bedoeling om ons een klein voorsmaakje te geven van de Apocalyps? Vindt u t nou echt nodig om gasten als IS te laten gedijen en toestanden zoals Parijs te laten gebeuren? Moet ik nou echt zeggen dat het vroeger beter was? Nou, hier hebt u het. Vroeger was het beter en waarom moet ik mijn kinderen laten opgroeien in een wereld, zoals in het jaar 2015. Trut.

We gingen veel wandelen – hier naar het Mechelse Vrijbroekpark

U leerde me kleine kantjes kennen van mensen rondom me heen. Er waren kleine ruzietjes en vriendschappen die werden opgezegd. Sommige mensen zagen we letterlijk nooit meer terug, want ze gingen dood. En wat is dat toch met uw seizoenen? Ik schrijf dit een week voor Kerstmis en het is vijftien graden. Vijftien graden; we kunnen de foute kersttrui niet eens aan.

U liet ons nochtans lang wachten op de zomer. De lente was nauwelijks de naam ‘lente’ waardig. En laat nou net dat de broodnodige zuurstof zijn voor het nieuwe jaar.

Toegegeven, zomer 2015 was lang niet slecht. Maar die verdomde wespen, jong. Als u nu niet zorgt voor wat dagen met temperaturen onder nul, verzuipen we er alweer in in augustus en de brandweer rukt er niet meer voor uit.

Ik werd er veertig en vierde dat met mijn gehele familie in ’t Elzenhof in Lier

Ik tel mijn zegeningen dit jaar op slechts één hand. Mijn kinderen, mijn man, mijn familie, mijn paar echte vrienden, de invulling van mijn werk. God dank was de start van Mint&Memories geen ijle lucht. U was nochtans niet mals voor me. U bezorgde me moeilijkheden en gezeik – maar ik heb veel geleerd. En daar ben ik dankbaar voor. Ik ben alleszins klaar, klaarder voor een tweede seizoen. Ik zit boordevol ideeën – en die krijgen langzamerhand vorm. U weze gewaarschuwd.

Twee communies dit jaar – van Lowie en Marie. Op beiden was ik te laat

De blog ging ook als een Thomas de Trein. In januari, mevrouw 2015, zat ik wel in een dipje. Toen ben ik een maand offline geweest, omdat ik het effe moest verwerken allemaal. De eerste crash en de eerste keer dat mijn blog monddood werd gemaakt. Daarna volgden nog een drietal keer, hoor want zo bent u nou éénmaal, venijnig. Wellicht heeft iemand ooit in uw rapen gescheten. Maar sinds die crash, is het alleen maar bergop gegaan. Ik zit nooit om inspiratie verlegen en elke blogpost vloeit moeiteloos uit mijn klavier. En sinds David mij een Samsung heeft gegeven, lijkt het wel of ik ‘blog’ adem.

Dit waren de best gelezen blogposts van afgelopen jaar

De 49 activiteiten op een zondag

Alle artikelen over de Mom Blog Awards (waarvan er een aantal zijn verdwenen na een technisch defekt)

Hot Spot Het Soetehuys in Zoersel

Negen slaapkamerdingen die je man stiekem leuk vindt

Waarom je beter niet naar een festival gaat

Mijn zus en ik gingen een weekend wellnessen

Mevrouw 2015, u was niet om over naar huis te schrijven, hoewel u vast het tegendeel vermoed met deze blogpost.

Ik hoop dat uw verwant, mevrouw 2016, een betere ziel is. Dat zij niet zo’n ochtendhumeur heeft en dat haar glimlach echter is dan de uwe.

Met vriendelijke groet, Nele