Geachte mevrouw 2015. U was een B-I-A-T-C-H. U stapte geregeld op mijn tenen en draaide uw hakken daarbij nog een paar keer om en om. Met deze brief neem ik afscheid van u. U was een jaar om snel te vergeten.
Tante Nelle was dit jaar een echte tante Nelle met oa het metieweekend voor alle kinderen van mijn zusters
Ik kan uw karakter meteen samenvatten – de wicked witch of the East must be your sister. Zonder mijn gezin, mijn familie, mijn blog en die handvol vrienden was u kil, ranzig en gemeen geweest.
Financieel bracht u me wél windeieren. Op zich is dat niet uw schuld. 2015 mocht dan wel geen schitterend jaar zijn; de kiem van onze besognes werden in 2014 en vroeger gelegd.
Maar net zoals bij elk eindejaar gaf u me zicht op 365 verse dagen en sorry but not so sorry to say, u maakte de belofte van een schone lei niet waar. Meer nog – u schoot geregeld in mijn rug en dat deed pijn.
We vierden best wat verjaardagen oa van Ayhlen
Natuurlijk wordt het leven alsmaar duurder. U kan er niks aan doen dat wij Belgen uit de middenklasse door mensen als Annemie Turtelboom en consoorten worden uitgeknepen als citroenen. Dat zelfstandigen steeds meer moeten afgeven en niks terugkrijgen. Dat de economische koopkracht door wereldwijde impasses terugloopt.
Het is ook niet aan u dat ik ergens besloot dat 1 kind maar alleen is en voor een tweede ging. En dat zo’n kind een klein huis kost – maar dat is ’t ‘m net. De huizen zijn tegenwoordig zo duur, dat jonge mensen nauwelijks het voorschot kunnen beheppen zonder de hulp van hun ouders.
Moederkesdag in Zuid-West Lier met de schoonfamilie
Versta me niet verkeerd. Ik hoef niet rijk te zijn. Mijn ware rijkdom ligt in mijn r goede gezondheid, mijn baby’s, mijn huwelijk. Ik heb een dak boven mijn hoofd en dat gaat niet lekken de komende tien jaar. We konden ons een reisje veroorloven naar de Ardeche en we hoefden niet te beknibbelen op cinema, etentjes en kleding volgens de laatste mode.
Één van de hoogtepunten van 2015 : citytripje naar Gent
Alleen zorgde u ervoor dat de spaarcenten op onze bank niks opbracht en dat de benzine in onze autotank duurder werd. Dit jaar ondervonden wij het ook – dat stuk maand aan het einde van ons geld.
Over het einde gesproken – is het uw bedoeling om ons een klein voorsmaakje te geven van de Apocalyps? Vindt u t nou echt nodig om gasten als IS te laten gedijen en toestanden zoals Parijs te laten gebeuren? Moet ik nou echt zeggen dat het vroeger beter was? Nou, hier hebt u het. Vroeger was het beter en waarom moet ik mijn kinderen laten opgroeien in een wereld, zoals in het jaar 2015. Trut.
We gingen veel wandelen – hier naar het Mechelse Vrijbroekpark
U leerde me kleine kantjes kennen van mensen rondom me heen. Er waren kleine ruzietjes en vriendschappen die werden opgezegd. Sommige mensen zagen we letterlijk nooit meer terug, want ze gingen dood. En wat is dat toch met uw seizoenen? Ik schrijf dit een week voor Kerstmis en het is vijftien graden. Vijftien graden; we kunnen de foute kersttrui niet eens aan.
U liet ons nochtans lang wachten op de zomer. De lente was nauwelijks de naam ‘lente’ waardig. En laat nou net dat de broodnodige zuurstof zijn voor het nieuwe jaar.
Toegegeven, zomer 2015 was lang niet slecht. Maar die verdomde wespen, jong. Als u nu niet zorgt voor wat dagen met temperaturen onder nul, verzuipen we er alweer in in augustus en de brandweer rukt er niet meer voor uit.
Ik werd er veertig en vierde dat met mijn gehele familie in ’t Elzenhof in Lier
Ik tel mijn zegeningen dit jaar op slechts één hand. Mijn kinderen, mijn man, mijn familie, mijn paar echte vrienden, de invulling van mijn werk. God dank was de start van Mint&Memories geen ijle lucht. U was nochtans niet mals voor me. U bezorgde me moeilijkheden en gezeik – maar ik heb veel geleerd. En daar ben ik dankbaar voor. Ik ben alleszins klaar, klaarder voor een tweede seizoen. Ik zit boordevol ideeën – en die krijgen langzamerhand vorm. U weze gewaarschuwd.
Twee communies dit jaar – van Lowie en Marie. Op beiden was ik te laat
De blog ging ook als een Thomas de Trein. In januari, mevrouw 2015, zat ik wel in een dipje. Toen ben ik een maand offline geweest, omdat ik het effe moest verwerken allemaal. De eerste crash en de eerste keer dat mijn blog monddood werd gemaakt. Daarna volgden nog een drietal keer, hoor want zo bent u nou éénmaal, venijnig. Wellicht heeft iemand ooit in uw rapen gescheten. Maar sinds die crash, is het alleen maar bergop gegaan. Ik zit nooit om inspiratie verlegen en elke blogpost vloeit moeiteloos uit mijn klavier. En sinds David mij een Samsung heeft gegeven, lijkt het wel of ik ‘blog’ adem.
Dit waren de best gelezen blogposts van afgelopen jaar
De 49 activiteiten op een zondag
Alle artikelen over de Mom Blog Awards (waarvan er een aantal zijn verdwenen na een technisch defekt)
Hot Spot Het Soetehuys in Zoersel
Negen slaapkamerdingen die je man stiekem leuk vindt
Waarom je beter niet naar een festival gaat
Mijn zus en ik gingen een weekend wellnessen
Mevrouw 2015, u was niet om over naar huis te schrijven, hoewel u vast het tegendeel vermoed met deze blogpost.
Ik hoop dat uw verwant, mevrouw 2016, een betere ziel is. Dat zij niet zo’n ochtendhumeur heeft en dat haar glimlach echter is dan de uwe.
Met vriendelijke groet, Nele
6 thoughts on “Brief aan mevrouw 2015 – go home!”
Klinkt allemaal herkenbaar! 😉
Ik wens jou en je gezin alvast een heel goed 2016 toe.
Romy onlangs geplaatst…De best gelezen artikelen van 2015 & het verhaal erachter
Voor jou ook. Heb je mijn gastblog ontvangen?
Ik wens jou en je gezin een gezond en gelukkig 2016 toe! Liefs x
Dank je Reshma. Ben ondertussen ook al op bezoek geweest bij jou. Dikke merci voor je reactie
Hopelijk is 2016 fijner voor je!
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Vestjes: het ultieme basis kledingstuk
TY