De lexicon van onze slaapproblemen

Moeder zijn is ’t summum van leuke dingen – knuffels van je kinderen en hun eerste woordjes, herkenbare koppoters en samen legotorens bouwen tot aan de hemel. Er zijn ook mindere hallelujamomenten; boterhammen die met de verkeerde kant op de grond vallen, overgelopen kakapampers en een gebrek aan slaap. Over onderbroken nachten – daar gaat deze post over.

Onderbroken nachten. Wij ondervinden die al sinds de geboorte van onze jongste. Welke oorzaken/slaapproblemen liggen hierbij aan de oorsprong?

Te lange nachtvoeding

Ik schreef er al eerder over. Onze dochter maakte mij en mijn man tot bijna een jaar lang na haar geboorte wakker tussen elf en vier voor een nachtfles. Het internet mocht dan getuigen dat een baby vanaf zes maanden geen nachtvoeding meer behoeft, Chloé Grace besliste hier anders over.

Ik heb het hele rijtje afgelopen – laten huilen, de avondmelk aandikken of later geven dan gewoonlijk, troosten zonder melk, troosten met een flesje water in plaats van melk. Niets hielp en ik werd er alleen maar kwaad van.

Het was dan ook erg onvoorspelbaar. Zoals gezegd, het kon om elf uur zijn dat ze er dringend om vroeg, maar even goed kon ik de kille nacht in om drie uur.

Het resultaat mocht er dan ook zijn – op een gegeven moment viel ik net niet in slaap achter ’t stuur en op ’t werk dansten de letters van de vereenvoudigde boekhouding voor mijn ogen-met-zakken-van-hier-tot-in-Tokio. Lees hier hoe er uiteindelijk toch een einde aan kwam.

Hypnagoge hallucinaties

Als tiener en jongvolwassene zonder kinderen, sliep ik als een roos. Ik vond het prettig vroeg op te staan en soms ging ik met de kippen op stok. Maar ik sliep. Door. Acht uur. Soms langer.

Ik leed wel erg aan een bepaalde slaapstoornis, die minder bekend is. Het heet hypnagoge hallucinaties en ’t zit bij ons in de familie. Het komt er in ’t kort op neer dat je droomt op het grensgebied tussen waak en slaap, wat te laat is of te vroeg – je valt als het ware te snel in slaap of je ontwaakt te snel, terwijl je al of nog in de droomfase zit.

Je hoofd is achter of voor op je lichaam, waardoor er hallucinaties ontstaan. Je ontwaakt deels tijdens ’t dromen; je ziet daardoor dingen die er niet zijn, omdat je droombeelden worden geprojecteerd op de omgeving. Bij mij ging het in ’t verleden vaak om mensen die plots bij me in de slaapkamer stonden, waardoor ik me doodschrok.

Hypnagoge hallucinaties zijn bij mij vooral iets dat optreedt in periodes van stress. Op dit moment ben ik er relatief van af. Toch ben ik nog steeds heel erg alert op licht. Wij hebben bijvoorbeeld geen digitale wekker op de slaapkamer omdat dat hypnagoge hallucinaties triggert.

Ik weet het niet zeker – maar ik denk dat Chloé Grace ook aan dit soort hallucinaties lijdt. ’t zou kunnen verklaren waarom doorslapen niet altijd aan de orde is. Ze huilt ook altijd als ze wakker schiet.

Inslapen en doorslapen

Behalve hypnagoge hallucinaties, heb ik moeite om in slaap te vallen. En ik ben vaak en razendsnel wakker om dan niet meteen weer in te kunnen slapen. Ik slaap bijzonder slecht als David de nacht heeft. Het is precies alsof ik extra alert ben – ik mis ‘m ook.

Dominic slaapt over ’t algemeen zeer goed door. Op een occasionele nachtelijke plassessie na (en hij heeft ook ’s behoorlijk liggen braken), is dat mijn beste leerling. YouTube filmpjes over Australische spinnen zijn trouwens verboden nadat ie een keer gillend naast zijn bed stond ‘omdat er glote spin onder zijn bed zat’.

Chloé Grace heeft het wat doorslapen betreft nog steeds moeilijk. Soms gaat het nachten goed, daarna is ’t ergens tussen elf en vier bagard. Ik wacht meestal af en soms valt ze terug in slaap – maar nooit te lang; broer en zus slapen al een tijd samen op de kamer. Melk geven doe ik niet, omdat ik bang ben er weer een gewoonte van te maken. Ik wieg haar een beetje of neem haar mee in bed.

Vannacht hebben we ze ‘uit armoei’ wel weer een fles gegeven – want ’t was vier uur en dat was de enige manier om ze terug te doen inslapen. Vier. Uur.

Uitslapen

Uitslapen? Wasda? Kinderen zijn een dikke streep door de uitslaaprekening. Of je ze nou op hun uur naar bed doet of later laat opblijven, bij ons maakt het in principe niks uit, ergens tussen half zes en half zeven roept er een klein stemmetje vanuit de naburige slaapkamer en als we niet meteen reageren, gebeurt dit in koor.

Opvallend is dat ze soms in de week langer slapen dan in ’t weekend – hebben jouw kinderen dat ook?

Nu is uitslapen voor mij al lang niet meer aan de orde – los van de capriolen van mijn kinderen. Ik kan zelfs genieten van de luttele momenten van alleen te zijn – voor ze opstaan. Een koffietje en een sigaretje smaken beter als er nog geen kinderen aan je rokken hangen.

Wat ik vooral heb geleerd uit t moederschap, is dat ik wonderwel tegen slaaptekort kan. Ik word wel ‘krikkel’ tijdens de onderbroken nacht zelf, maar ben dat tegen de ochtend weer vergeten. Elke dag is een nieuwe dag, is mijn motto.

Heb jij of je kinderen iets van slaapperikelen? Vind je dat problematisch of niet? Wat doe je er aan?