Balans in werk?

Deze post wordt geschreven in t kader van de #boostyourpositivity van Danone. Dit keer draait het in die campagne in t vinden van een goede balans tussen werk, gezin en vrije tijd. Heb ik die gevonden?

Een lange weg naar t zoeken van de ideale balans

Ik inventariseer eerst de kleinere onderdelen op mijne CV; dertien (bij)stielen, twaalf ongelukken. Vooral vakantie- en weekend werk. Daarna kom ik terug op de vraag van #boostyourpositivity, die van belang is voor mijn huidig beroepsleven.

1. Vakantiewerk – heel erg lastminute. Aardbeien plukken. Veel aardbeien plukken. Of waren het appels? In ieder geval in een hete serre in een godvergeten zomer. Je handen gingen er onwijs groen uitzien en je rug deed zeer. De zoon van de baas was behalve puisterig, ook oversexed. Hij probeerde me te kussen, kreeg een welgemikte schop in zijn sjokkedijzen en ging uithuilen bij zijn ouders. Ik kreeg dubbele pré en zwaaide triomfantelijk af.
2. Vast contract. Sales in een winkel voor een bekend cosmeticamerk. Ik verveelde me dood, werd een keer publiekelijk terechtgewezen wegens t zitten op een papiermand en werd uiteindelijk ontslagen omdat het het begin was van wat een jaren aanslepende economische crisis bleek te zijn. Mijn ontslagbrief werd overladen met goede referenties – maar ben nooit meer voor sales gegaan.
3. Weekendwerk in een slagerij. Ik sneed geregeld in mijn handen. Zei tenslotte op omdat ik elke zondag met de fiets anderhalf uur moest rijden. Er gingen toen nog minder bussen dan nu.
4. Weekendwerk in een Chinees restaurant. Leuk werk, leuke equipe. De wortels voor mijn aversie voor rijst liggen daar – te veel van gegeten.
5. Vakantiewerk in een brasserie. Hele hete zomer en een ontiegelijk groot terras met slechts één streepje schaduw – in t verste uiterste hoekje ervan. Dus hoorntjes met ijs liepen langs je armen af, kilometers lopen terwijl je jezelf ruikt en boos zijn op groepen die niet in 1 keer aankomen – veertien uren werken per dag aan een hongerloontje, want enkel de vaste garcons die binnen in de airco stonden, mochten eten met friet serveren. En laat je daar net de grootste procent op pakken. Toch twee maanden gedaan omdat het aantikte. Ik werd trouwens zeer handig in t opkrikken van mijn procent; was een kei in t verkopen van de duurste dingen op de kaart.
6. Vakantiewerk voor een uitgeverij. Facturen ordenen, zo’n duizenden, als t er geen miljoenen waren. Ik mocht geen walkman (ja, zo lang is t geleden), want ze wilden ook dat ik af en toe naar de zolder trok om dossiers op te pikken. Met die oortjes in zou k hen niet horen als ze me t vroegen, maar ik verdacht hen ervan tegen moderne techniek (!) te zijn. Nog een tweede zomer gedaan, maar me halverwege ziek gemeld om op vakantie te kunnen gaan met een vriendin.
7. Wel sales maar dan via homeparties. Plastieken huishoudspullen en erotische speeltjes voor vrouwen. Tof werk maar prospectie voeren vond ik moeilijk. Ik was eigenlijk wat te verlegen voor zulke zaken.

De huidige balans

En nu? Zakenvrouw, moeder, blogger en weddingplanner. Ja, ik hou best wel wat ballen in de lucht en zou dit niet kunnen als mijn man niet als een blok achter me zou staan.

Is er een balans tussen gezin en werk? Ja, omdat ik als zelfstandige zelf kan beslissen hoeveel orders ik aanneem en hoe ik mijn tijd indeel. Nee, omdat ik in de praktijk op alle orders inga en omdat de weegschaal bovendien wel s door durft te slagen naar t werk.

Mijn geluk is dat ik beter werk onder druk, een kei ben in t halen van krappe deadlines en me meer dan 100% inzet voor de (goede) zaak. Om het verlies van tijd voor mijn gezin te compenseren, ben ik van t multi-tasken afgestapt en blijft de smartphone in mijn auto liggen, tot de kinderen in bed liggen. En dan is t nog vechten.

Zou ik niet niét willen gaan werken? Nou, nee. Ik zou t verlies aan loon niet kunnen plaatsen, vrees ik. En ik heb mijn werk nodig om me ‘compleet’ te voelen. Ik zou in ieder geval geen volledige thuisblijfmama kunnen zijn. Minder werken zou dan weer wel leuk zijn. Liefst met behoud van loon – en met besparingen zoals een auto minder of geen vakanties meer. Maar zoals gezegd, da’s niet echt aan de orde. We ploeteren verder en zelfs met plezier.

Nogmaals, dit helse tempo zou k niet volhouden als de PapaExpert niet een gedeelte van t huishouden op zich zou nemen; als we niet af en toe zouden terug kunnen vallen op familie voor opvang van de kinderen; als Deskundige Daisy er niet zou zijn. Onze vrije tijd en seksleven depends on them – duuzd maal dank !

Bij de weg, ik heb zelden metime nodig, wat bloggen is al metime.

Hoe houden jullie een evenwichtige balans tussen werk, vrije tijd en gezin? Hebben jullie ook zo’n (goede en minder goede) herinneringen aan je past worklife? Deel in de reacties.