Oostende – ‘Cafard’ & ‘Thermae Palace’

Weddingplanner zijn heeft zo zijn voordelen – en één er van zijn de uitnodigingen. Enfin, de uitnodiging.. Ik word als mama- en lifestyleblogger eigenlijk meer gevraagd.

Maar áls je dan s wordt uitgenodigd is t meteen een rake – het Thermae Palace in Oostende vroeg me of ik de nieuwe feestzalen wilde komen bekijken. En of we erna wilde mee dineren, nog naar de film wilden en dan blijven overnachten? Is de paus Katholiek?

Thermae Palace

Ooit was het Thermae Palace een onderdeel van een Oostends prestigeprojekt van koning Leopold II. Sinds de opening in 1933 is het een hotel en wel eentje met standing. Het beschikte over (een voor die tijd) ultramodern thalassogedeelte met zoutwaterzwembad en behandelingskamers. De gegoede klasse kon kuren in t thermale bronwater, waarvoor t hotel bekend stond.

In 2009 werd het zwembad, dat volledig met mozaïeken is bedekt, weggestopt onder een aartslelijke betonnen vloer. De huidige eigenaars peinzen erover t in de oude eer te herstellen – maar lopen voorlopig aan tegen allerlei financiële en bestuurlijke obstakels.

T wellnessgedeelte van weleer is dus niet meer, wat te betreuren valt. Want veel toffer is t niet geworden.

De zaal die t zwembad in de catacomben herbergt, mist de nodige sfeer. Nochtans is de ruimte die ervoor ligt, uitermate geschikt voor een kleine receptie. De gietijzeren deuren en de oorspronkelijke vloeren zijn bewaard gebleven en de thermale bronnen zijn er ook nog.

Wat de andere feestzalen betreft, die zijn allen grondig gerenoveerd. Ze hebben allemaal een ongeevenaard zeezicht. Als weddingplanner zie ik t potentieel, je kan op zomerse dagen het Noordzeestrand en de Koninklijke Gaanderijen betrekken bij je event..

De renovatiewerken in het hotel – sinds een jaar bezig – moeten Thermae Palace de grandeur van vroeger terug bezorgen.

Voor de receptie is die missie alvast geslaagd. Veel licht, alweer die geweldig mooie vloer, witte pilaren en de palmiers – die palmiers, daar ben ik meteen verliefd op. En op de reuzegrote zwart-witte postkaarten aan de muur met beelden van strandvertier uit lang vervlogen tijden. Eentje van een piepjonge koning Boudewijn in korte broek en gretige blik – hij heeft net een zandkasteel gebouwd, dat wellicht snel zal worden weggevaagd door t Noordzeewater.

Het hotel heeft minstens één torenhoge troef. Omdat het pal aan t Oostendse strand ligt, biedt het een aantal kamers met zicht op zee. In de zomer is het gezellig vertoeven op het privé-terras met de ligstoelen. Deze zijn luxueus ingericht. Een comfortabel bed, een badkamer met een aparte toilet en een grote TV. De samples van ‘Bulgari’ laten je snel vergeten dat het bad krap is en dat de toilet een beetje ruikt. Er is bovendien ook geen minibar; je versnaperingen haal je in de lobby uit automaten.

De andere kamers aan de overkant van de gang hebben helaas een wat minder aantrekkelijk uitzicht – maar ze zijn allen proper en comfortabel voor ‘a very pleasant stay’.

De tweede troef is wel ‘Brasserie Albert’. Voor de hotelgasten wordt er ’s ochtends het ontbijt geserveerd en je kan er ’s avonds ook dineren. We waren niet echt onder de indruk van t eten ( t duurde allemaal wat lang en gek genoeg kregen onze andere tafelgenoten een grotere portie dan wij), maar de sfeer is top! Heel authentiek kader met prachtig geconserveerde elementen. De verlichting, de Philips-boxen aan de muur, de obers met de gouden revers op de schouders .. We waren meteen helemaal mee in t concept van Thermae Palace. Je kan ook als dagtoerist binnenspringen voor een drankje of een hapje – wat ik warm kan aanbevelen.

Tot slot – het personeel is übervriendelijk. En ze hebben hun hotel in hun hart gesloten; zoveel passie kom ik zelden tegen. Ja, Emily en Daisy, ik heb t over jullie. Dank je nogmaals voor de uitnodiging en wie weet tot ziens.

website van Thermae Palace

‘Cafard’

We gingen zonder enige verwachting. Naar t Filmfestival Oostende. Zonder enige verwachting, omdat de tickets een Belgische animatiefilm betrof. En dan nog wel eentje in t Oostendse dialect. Geloof me, k hoor ze echt graag bezig, onze West-Vlamingen, maar als Antwerpenaar categoriseer ik hen onder ‘keelklanken’ – en ondertiteling is, ondanks ik effe in Kortrijk heb gestudeerd, nog steeds gewenst.

Enfin, de Kinepolis ligt op vijf voetvegen van Thermae Palace, dus we staan meteen op de rode loper. Even voordien mochten we in Brasserie Albert de spelers van ‘Cafard’ al aanschouwen. Oa regisseur Jan Bultheel en Wim Willaert (Jean Mordant) van ‘Eigen Kweek’ zullen na de film in de zaal hun opwachting maken.

‘Cafard’ is het tragische verhaal van Oostendenaar en wereldkampioen worstelen, Jean Mordant, die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn dochter verkracht weet door Duitsers en zich uit wraak zal aansluiten bij t ACM. Dit elitecorps van t Belgische leger zal echter nooit in actie komen.

In een oorlog die zowel uitzichtloos als modderig is, doet het ACM (een mobiele eenheid) nauwelijks meer dan zich constant vastrijden – dus worden ze naar het Oostfront verscheept. Ook daar hebben Jean en zijn ‘moaten’ niks om handen en als de Russische revolutie uitbreekt, besluiten ze huiswaarts te keren en die reis leidt hen over Mongolië, China en Noord-Amerika.

Van de uitgepuurde graphic novelstijl van Cafard moet je houden. Vergeet de decors en de achtergrond – want die zijn schamel. Ook de bewegingen van de personages zijn houterig, hoewel je meer verwacht van een film, gemaakt met de motion capture-technologie. ‘Kuifje’ van DreamWorks werd met dezelfde techniek gemaakt, maar ‘Cafard’ is ‘Kuifje’ niet. In de verte verte niet.

Wat ‘Cafard’ dan wel is? Een beklijvend verhaal over een Groote Oorlog die geen seconde verveelt. De gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op en alles is in t vermakelijke Oostendse dialect. Het verhaal legt geheel andere accenten dan de meeste Amerikaanse oorlogsfilms en dat maakt het boeiend en meeslepend. We zouden de film best een tweede keer kunnen zien – en dat zegt veel voor een Belgische productie in een niet voor de hand liggend getekend kleedje.

Wij zouden zeggen – geef ‘Cafard’ een kans. Of je spuwt m uit of je omarmt m; en wij deden het laatste.

Ben jij wel s in Oostende geweest? Hoe was t? Cafard is een speciale film omwille van de stijl en de vorm. Al wel s zoiets gezien? Raad je wat aan?