Mijn drie favoriete zomerse herinneringen

Naar verluid zouden we ons pas dingen herinneren vanaf de gezegende leeftijd van vier jaar. De volgende drie favoriete herinneringen aan lang vervlogen, hete zomers zullen ergens in mijn jeugd liggen – of komen van polaroids. 

???? Mijn grootouders, zelf uit het Antwerpse, hebben een buitenhuis in de Kempen. Een jagershuis, gebouwd begin van vorige eeuw, dat eens hoorde bij het domein van een baron. Het kasteel van de baron werd in de jaren zestig afgebroken en de (bos)gronden verkaveld. Eentje werd gekocht per opbod door mijn grootouders. Er stond een huis op – dat in relatief goede staat was, maar dan ook niet meer dan dat.
Mijn ouders, zussen en ik woonden op een krap appartement en gingen elke zomervakantie wel een paar keer naar t buitenhuis. Ik herinner me de ietwat muffe geur van een oud, vochtig huis – dat leed onder tijdelijke leegstand en slechte isolatie tegen de toenmalige échte winters en Belgische regenbuien. 

We overnachtten in de mansardekamerjes alwaar vroeger t personeel sliep. De vloer kraakte gelijk een oud wijveke als we  ’s nachts de wereldreis ondernamen naar de WC, die typisch voor dat soort huizen aan de andere kant ervan lag. Het personeel destijds deed het gewoon in een po, he.

Het huis beschikte niet eens over een waterleiding. Water werd nog opgepompt met de hand. We gingen in bad in een tobbe. 

We aten onder de bomen aan een lange tafel. Naar verluid moet ik s een gehele fruitmand hebben opgesmikkeld zonder dat ze t ophadden, de volwassenen. 

Dikke spinnen zaten er ook, van die reusachtige met haar – en door de vermolmde schouw vlogen er soms uilen binnen via de open haard in de woonkamer. Daar is trouwens mijn moeder door de houten vloer gezakt – het startsein voor mijn opa om dan toch maar s te gaan renoveren. Iets wat het huis eigenlijk al lang verdiende. 

Ik herinner me wilde spelletjes in t bos met ons enige nichtje, kleine witte bloemetjes in het haar van ons ma en een rond plastieken zwembadje met oranje, witte en blauwe ringen. En mijn grootmoeder die nog een jong mens was – ondertussen is ze bijna meer dan dertig jaar dood.

  ???? Wij gingen ‘in den tijd’ wel s weg met Eurocamp. Ik herinner me de groen-oranje tenten van Eurocamp en het beste cadeau ever dat we van Eurocamp kregen voor onderweg. Een walkman (een échte, maat!) met de zelfde kleuren als hun tenten – groen en oranje. 

T ding was vierkant, lelijk en je kon er alleen maar mee vooruit spelen*, maar k heb het cassetteke van ‘The Killing Fields’ grijs gedraaid onderweg naar Zuid-Frankrijk. Sja, K3 zou pas twintig jaar later of zo ontstaan.

???? Mijn grootmoeder (niet die van t jachthuis) bezat een huizeke met een tuintje. Wat gras, een paadje en de lievelingsbloemen van mijn oma – geraniums en rozen. Op zich een zakdoek groot, maar gedurende jaren was dat mijn kleine paradijsje. 

Ik kon er driewieleren, de planten verzorgen en poseren als model voor mijn oma die ontzettend graag kleedjes naaide voor mij en mijn gezusters en dat allemaal voor t nageslacht wilde bewaren middels korrelige foto’s. 

In de zomer viel ik op haar tuinbed in slaap met de beide kanten opgevouwd, zodat het een tent vormde. Ik las stapels boeken van de bieb, die maar net om de hoek lag. Ik hoorde de duiven roekoe-en en moet nu nog altijd denken aan ons moemoe als er s in mijn tuin zitten. 

Ze kon de lekkerste verse friet maken met de beste tartaarsaus ever. Ze had een blikken doos van LU – waar we spulletjes uit mochten opdiepen bij t spelen en zo leerde ik een opplak tache de beauté kennen, lachen was dat. Ook die oma is al lang heen, maar de korrelige foto’s heb ik nog altijd. 

Ik hoop voor mijn kinderen ook zulke mooie herinneringen te maken. 

* je moest je cassette dus altijd omdraaien en vooruit spoelen, als je een stukje opnieuw wilde horen. 

Deel jouw zomerherinneringen in de reacties of schrijf er een blogpost over en tag me. Dank je voor t lezen.