Brief aan mijn zoon

Morgen gaat ie weer – de schoolgaande zoon. Naar de kleuterklas en wel de tweede. Ik schrijf m een brief en aan zijn nieuwe juf ook. Lees hier eerst wat achtergrondinformatie.

Liefste schat, morgen begint weer een nieuw jaar van je leven. Je gaat naar de zelfde kleuterschool, maar krijgt een verse juf. Die van vorige schooljaar – ze was je idool, je keek naar haar op, maar uitte die adoratie niet op de meest positieve manier. Je was een ‘brad’ zoals ze dat in t Engels zeggen, een vlegel in t Vlaams. We hopen zo dat je morgen met een schone lei zult beginnen. Dat de nieuwe juf – ondanks de ‘briefing’ – ook met jou een frisse (door)start wil maken.

Toen we op vakantie gingen naar de Ardèche en eigenlijk samen met jou ‘opgescheept’ zaten met een totaal nieuwe omgeving, hebben we de besognes van de juf opgemerkt. Je bent niet altijd meegaand, je bent té avontuurlijk en je tast voortdurend de grenzen af. Je zegt vaak ‘nee’ en soms werken die twee flappen aan je hoofd niet. We mogen dingen tegen jou zeggen – die je ene welgevormde oor in gaan en meteen t andere weer uit. Je vergeet gauw dingen die ‘moeten’ en onthoudt heel goed wat ‘mag’.

We denken dat je je te weinig bewust bent van gevaren, enige voorzichtigheid was nu nooit je grootste troef – maar als we je zeggen van iets niet te doen en je doet het toch en je loopt een snee op aan je kin… Toen had ik echt zo iets van ‘hier is nog veeeeel werk aan de winkel’ en ‘misschien heeft de juf gelijk dat ie begeleiding nodig heeft’.

We vinden je praten er sterk op vooruit gegaan de laatste twee (zomer)maanden. Je interesse in boekjes en woordenlijsten is exponentieel toegenomen. Je woedeaanvallen zijn er bijna niet meer – al vind je krijsen als het bedtijd is nog steeds meer aangewezen dan er over te praten. 

Je bent zo lief en gehoorzaam voor de rest. Je doet steevast je schoenen uit bij t binnenwandelen van onze woonst, eet netjes met mes en vork en bezigt het ‘a’blieft’ en ‘dank u’. Niemand kan zo lief tegen een mama zeggen dat ze een prinses is als jij en ondanks je haar graag plaagt, kan je je kleine zus niet missen.

We hopen dan ook zo dat de klasgroep je ligt. Omdat het vorige schooljaar een ganse klas betrof van onrustige zielen, werd er dit jaar voor een andere samenstelling gekozen. Toch blijft het nog steeds een klas van maar liefst 22 kinderen.

We weten dat je steeds bezig bent om je plekje te zoeken in de kleine maatschappij die je school is. Je haalt uit naar andere kindjes omdat ze letterlijk té dicht op je huid komen. Delen kan je niet – of je moet erg goed geluimd zijn. 

Sommige leerdingen gaan je moeilijker af dan andere kindjes – of je bent trager. In andere dingen ben je dan weer een kei; tellen tot twintig is een makkie en LEGOhuizen bouwen met drie verdiepingen doe je met je ogen dicht.

We denken dan ook dat één van die vele fases is die we als ouders moeten doorworstelen. Dat we als stel de hoop niet mogen verliezen in een goede toekomst voor onze zoon.

We zullen sowieso aan je zijde staan en je steunen waar nodig. Toch vragen we ook een kleine inspanning van jouw kant en ook van de kant van je nieuwe juf. 

Hopelijk wordt het een productief schooljaar en komen we met de hulp van het Centrum voor Leerlingbegeleiding er achter wat er precies met je scheelt. Of nog beter, misschien ga je vanaf morgen wel inzien dat schoolgaan minder moeilijk is dan je denkt en ga je je gedragen als het engeltje dat je bent.

Liefste Dominic – het ga je goed morgen en ik zal sowieso de hele dag aan je denken. Toi toi toi!

Wie van mijn lezers’ kinderen gaat morgen ook opnieuw naar school? Welke dingen zou je met hem of haar willen delen? Steek me een hart onder de riem.