Brief aan mijn poetshulp

Ik doe iets wat ik op deze blog nog nooit gedaan heb – ik schrijf. En wel een brief. Aan de belangrijkste persoon* in mijn leven. Mijn poetshulp.

Vandaag komt ze terug. Deskundige Daisy ofte onze wekelijkse poetshulp. Drie weken liet ze ons en onze woonst achter op elders vakantie te houden. Drie weken land kreunde mijn kasteel onder het geweld van de kinderen en van mijn echtgenoot – die nog steeds zijn sokken in bollekes in de vuile was gooit. Kun je nagaan.

Vuile plekkepollekes** over de ruiten, moddervoeten over de tegelvloer.. Ze waren niets ontziend. Mijn liefste familie. Zelf gaf ik ook van Jetje- ik ben nl een Godzilla met gevulde glazen, volle flessen en fruit dat moet gesneden worden.

Ze komt elke vrijdag, mijn poetshulp en tevens mijn vriendin. Ze garandeert de stabiliteit in mijn gezin, de horizontale basis in mijn psychische leven. Ze ordent mijn geest, mijn gedachten en doet simpelweg waar ik van gruw – poetsen. Of gruwen niet, ik heb precies altijd iets anders te doen.

  
Laat me iets uitleggen. In de afgelopen drie weken dat DD met de voeten omhoog onder de parasol zit, doen mijn echtgenoot en ik dit 

1. Ik poets mijn wc na elke ‘grote’ boodschap en mors ontiegelijk met de javel.
2. Ik veeg het werkblad van de keuken en t fornuis af na t koken, om dan te bedenken dat niemand zo goed een werkblad kan doen glanzen als DD.
3. Ik hou de afwas bij want ik kan geen vuile afwas zien. 
4. Van de propere was, vouw ik op -althans wat er op te vouwen valt, althans alles wat niet persé gestreken hoeft.
5. Ik heb, geloof ik ook ne keer gestreken (echt!) en in de kleerkasten getast. 
6. Ik ruim op. Ruim. Veel. Op.

Op zich een wereldwonder. Ik heb nl geen properiteits OCD. Onze iglo mag er gerust drie weken bijliggen alsof er een V2 is ontploft.  

Had ik u al verteld over Propere Vrijdag? Na de noeste arbeid van ons Daisy probeer ik met have en goed mijn en Daisy’s propere territorium te verdedigen tegen mijn wervelwindfamilie ( en tegen mijn eigen onhandigheid). Wereldrecords worden daar bij niet verbroken – nog voor de maaltijd rollen de eerste erwtjes en pekes al over de schone tegelvloer.

Daisy is de vijfde poetshulp in rij, geloof ik. De eerste annuleerde de post nog voor ze er aan begon, wegens persoonlijke omstandigheden. De tweede besloot al, na slechts één keer de dweil en de vod ter hand te nemen, dat haar toekomst elders lag. Nummertje drie kwam de eerste keer niet opdagen, de tweede keer ook niet wegens sneeuw en de derde keer was ze vreselijk te laat. Bovendien veegde ze deskundig bóven t stof onder ons bed en liet ze alles onaangeroerd – behalve mijne sterke drank. 

Toen kregen we iemand met wie t wel klikte – alleen werd die dame veel ziek en hoewel de vervanging een schatje was, vond ik t sneu dat ze van zo ver moest komen en zegde ik uiteindelijk ook die samenwerking op.

Daisy is onze vriendin. Dat is niet altijd gemakkelijk. Ons Daisy zegt namelijk als vriendin zijnde, altijd waar t opstaat. Of wij natuurlijk ook t achterste van ons tong laten zien, is in naam der vriendschap een vraagteken. Gelukkig moeten we zelden dat achterste van de tong laten zien, want Daisy weet van aanpakken en poetst super. In fact, zij poetst efficiënter als mijn schoonmoeder (en die is een krak) en sneller dan haar schaduw. DD is  iemand die niet versaagt en ze gaat de stofnesten te lijf, alsof t haar eigen huis is. 

Vandaag komt ze terug en ik weet nu al dat het een geweldige ervaring gaat zijn om straks mijne wigwam te betreden. Ik zal mijne toet weer kunnen spiegelen in het werkblad van de keuken.

Daisy, merci dat je er bent x

*Geen Daisy = geen proper huis = zelf moeten poetsen = geen qualitytime met de man zoals in dit artikel of met de kinderen in dit artikel. 

** plakhandjes – van die hardnekkige.

PS aan de dames die haar telefoonnummer zouden willen – get your own poetshulp

PS II aan de heren die haar telefoonnummer zouden willen – ze is al jaren gelukkig met een vriend van ons 

Wie is de belangrijkste mens in uw leven? Prettig weekend x