Gelukkige tweede verjaardag, Chloé Grace

Mijn dochter werd onlangs twee. Ze is Vissen. Niet dat ik daar veel belang aan hecht. Ze werd geboren in een rijdende ambulance na een heuse weeënstorm.

Lees hier een aantal bevallingsanekdotes.

Speciaal voor haar tweede verjaardag, Chloé Grace’s ID-kit.

Hello, my name is

Chloé Grace. Mijn papa mocht deze keer de naam kiezen, want mijn mama had ‘Dominic’ gekozen. Mijn papa had ’s een buurmeisje die Chloé heette dus heeft ie de naam gewoon gepikt. Mijn mama vond de naam net wat te kort voor mijn achternaam en mocht na een hevige bevallingsstrijd toch nog haar duit in het zakje doen van onze pa – ze noemde me naar het buurmeisje van mijn pa en een Amerikaanse actrice.

Ik hou van

Bokes met vleesje, mijn mama’s arm, de boekentas van mijn broer en zijn schoenen; ik ben helemaal klaar om naar de Grote School te gaan.

De inhoud van mijn mama’s handtas; als je in die handtas roept, hoor je een echo. Geinig.

Mijn broer en mijn papa. Al hebben die een raar onderdeel dat ik niet heb. Ik heb een ‘poep’.

Mijn ‘baby’. Een pop, waar mijn mama hoorndul van wordt. Ze zegt hallo, bye, mama, papa en huilt. Ik hoef maar op der buik te duwen en ze geeft al van jetje. Net als ik dus. Ik ben een ware dramaqueen.

Ik lees graag ‘boekshies’.

Ik hou niet zo van

Middagdutjes, ik voel me daar al te groot voor. In de crèche doe ik het wel, omdat ik dan mijn buurman kan jennen in de slaapzaal.

Warm eten, behalve het vleesje. Ik eet het liefst met de handjes, hoewel ik best om kan met een vork.

Douchen. Ik haat de sproeier. En zeep in mijn ogen. Ik heb heel gevoelige ogen en een gevoelige aard. Ik maak graag heelder scènes. Mijn mama zegt dat ik actrice word later.

Ik kan

(Bijna) al mijn lichaamsdelen benoemen. Voet, buik, poep, ‘nes’, haar, oog en oor. Als ik een snottepiet aan mijn ‘nes’ heb, vraag ik zelf hulp.

Ik kan mijn eigen vestje uittrekken. Mijn sokken ook. Soms trek ik ineens de luier uit ook. Vindt mijn ma geweldig.

Drie Vier keer heb ik al op het potje geplast – daar blijft het voorlopig bij. Je moet volwassenen niet te veel doen verwachten.

Ik tel tot drie. Ik zeg iets wat op ‘smakelijk eten’ trekt. Soms zeg ik dat ik me ‘pij daa hep’. Drie woorden dus. ‘Mama pakke’ zeg ik zo’n duizend keer per dag. ‘Kakoe’ betekent zowel danku als alsjeblieft. ‘Koek’ betekent wat het betekent – ben ik dan ook dol op. Als mijn mama een plaatjesboek boven haalt, ken ik ook ‘bal’, ‘appel’ en ‘banaan’.
‘Trinke’, ’titte’, en ‘kijk’ gebruik ik dagdagelijks.

Tijdens de autorit naar de kinderopvang herken ik een ‘paa’, een koe en een ‘sjaap’ en ik maak er de bijbehorende dierengeluiden bij.

De mooiste moedermomenten met mij

Toen ik voor de zoveelste keer bij mijn mama in bed eindigde en ik haar hand greep om beter te kunnen slapen. Over het algemeen slaap ik goed in mijn eigen bedje. Er is nochtans een klein slaapritueel waar ons ma zich best aan houdt, anders krijs ik de boel bij elkaar. Ik wil voor ze me te bed legt ‘gewiegd’ worden op der arm. Ik leg dan mijn hoofd op haar schouder en dommel zo in. Dit ritueel is zo gegroeid vanuit mijn babytijd.

Als ik mijn mama spontaan help met het huishouden. Ik zet de tafel klaar en ga rond met de stofzuiger. Opruimen doe ik ook uit mezelf. Mijn broer is een beetje luier.

Wij vierden mijn verjaardag met Beaublue. Wij mochten een Essential Box uittesten. Bekijk mijn mama’s filmpje over de unboxing en het resultaat ervan enkel via deze link.

Wie wil er zich nog abonneren op MamaExpert TV? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, zegt mijn mama altijd.

Naar de website van https://www.beaublue.be.

Q : Hoe herkenbaar is mijn dochter? Zijn er echt meisjesdingen bij?